Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2014

Ο Κομήτης Lovejoy και Ο Ωρίωνας

Ο Κομήτης Lovejoy
Photo Credit: Rob McNaught


Ο κομήτης Lovejoy (C/2014 Q2) συνεχίζει να φωτίζει τις πρώτες ημέρες του 2015, περνώντας από το πολύ φωτεινό αστέρι Rigel μετά το σούρουπο της Κυριακής, 4 Ιανουαρίου. Αυτός ο μπλε-λευκός αστρικός γίγαντας, που σηματοδοτεί το γόνατο του Ωρίωνα, είναι ένας θαυμάσιος οδοδείκτης για την εύρεση του κομήτη, γεγονός που τον καθιστά εύκολο στόχο, ακόμη και για κιάλια. Ο Lovejoy θα πρέπει να είναι περίπου 10 μοίρες προς τα πάνω δεξιά του Rigel, περίπου σαν το πλάτος της γροθιάς σας στο μήκος του βραχίονα. Αλλά και πάλι, το έντονο φως από το φεγγάρι γύρω του μπορεί να κάνει αυτό τον παγωμένο επισκέπτη πρόκληση.

Καλή Χρονιά Σε Όλους!!

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Ειρήνη Μαντζουράνη


Περισσότερα Αστρονομικά Γεγονότα για την εβδομάδα που διανύουμε θα βρείτε στην στήλη μας στο InMeteo.gr: http://www.inmeteo.gr/science/astronomy/p/863/tessera-astronomika-gegonota-auti-tin-evdomada-megaloprepeis-ekleipseis-i-proti-vrohi-meteoron-tou

Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 2014

Δείτε Απόψε Τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό Στον Ουρανό

Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός (ISS) περνά μπροστά από το φεγγάρι.
Photo Credit: Keith Campbell

Δείτε τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) σήμερα, Κυριακή 28 Δεκεμβρίου, το απόγευμα στις 5.39 μ.μ. στον ουρανό. Θα είναι ορατός για 6 λεπτά, με μέγιστο ύψος τις 82 μοίρες. Θα εμφανιστεί από τα Βορειοδυτικά με κατεύθυνση προς τα Νοτιοανατολικά.

Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός πάνω από την Ιρλανδία.
Photo Credit: Brian Wilson


Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 2014

Δείτε Απόψε Τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό Στον Ουρανό

Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός (ISS) πάνω από την πόλη Grächen, στην Ελβετία.
Photo Credit: Rudi Schläfli

Δείτε απόψε, Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 2014, τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) στις 6.30 μ.μ. στον ουρανό. Θα είναι ορατός για 6 λεπτά, με μέγιστο ύψος τις 47 μοίρες. Θα εμφανιστεί από τα Δυτικά-Βορειοδυτικά με κατεύθυνση Νότια-Νοτιοανατολικά.

Photo Credit: Konstantinos Basilakakos Photography

Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 2014

Δείτε Ανήμερα Των Χριστουγέννων Τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό Στον Ουρανό

Ο Δίας και Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός.
Photo Credit: kazuro Watanabe (Hokkaido-Japan)

Δείτε τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) σήμερα, ανήμερα Χριστουγέννων 25 Δεκεμβρίου 2014, στις 6.35 μ.μ. στον ουρανό. Θα είναι ορατός για 4 λεπτά, με μέγιστο ύψος τις 58 μοίρες. Θα εμφανιστεί από τα Βορειοδυτικά με κατεύθυνση προς τα Ανατολικά. 

Η Σελήνη και ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός.
Photo Credit: Luigi Fiorentino (Bari, Italy)


Τρίτη 23 Δεκεμβρίου 2014

Ένας Χριστουγεννιάτικος Κομήτης Θα Φαίνεται Σε Σκοτεινούς Ουρανούς

Ο Κομήτης Lovejoy στις 23 Δεκεμβρίου του 2011.
Photo Credit: Alex Cherney
 

Αν είστε μακριά από τη φασαρία και τα φώτα της πόλης αυτές τις διακοπές, δοκιμάστε την τύχη σας στο να εντοπίσετε ένα αμυδρό κομήτη στο βόρειο ουρανό.

Ο κομήτης Lovejoy C/2014 Q2 είναι ο πέμπτος κομήτης που ανακαλύφθηκε από τον ερασιτέχνη αστρονόμο Terry Lovejoy. Οι κομήτες είναι τα μόνα αστρονομικά αντικείμενα που ονομάζονται αυτόματα από το πρόσωπο που τους βρήκε και ανακάλυψε.

Ο Lovejoy βρήκε τον κομήτη τον περασμένο Αύγουστο χρησιμοποιώντας ένα 8-ιντσών τηλεσκόπιο. Ήταν περίπου στην ίδια απόσταση από τον ήλιο όπως και η ζώνη των αστεροειδών και βρισκόταν περίπου 420 εκατομμύρια χιλιόμετρα από τη Γη. Σε αυτή την απόσταση, η φωτεινότητα του κομήτη μετρήθηκε στο μέγεθος 15, το οποίο είναι περίπου 4.000 φορές πιο αμυδρό από ότι το μάτι μπορεί να δει.

Ωστόσο, τους τελευταίους μήνες ο κομήτης Lovejoy μας έχει προσεγγίσει και τώρα είναι περίπου 100 εκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά. Οι ερασιτέχνες αστρονόμοι παρακολουθούν την προσέγγισή του, χρησιμοποιώντας τηλεσκόπια και κιάλια. Και τις τελευταίες μέρες έχει γίνει αρκετά φωτεινός για να τον δείτε με γυμνό μάτι.

Ο κομήτης φαίνεται να λάμπει λίγο πιο γρήγορα από το αναμενόμενο και η φωτεινότητα του θα πρέπει να συνεχίζει να αυξάνεται ελαφρά καθώς κινείται κοντά στη Γη. Ακόμα κι έτσι, είναι πάντα πολύ δύσκολο να εντοπιστεί και θα χρειαστείτε υπέροχο σκοτεινό ουρανό μακριά από κάθε φώτα ώστε να έχετε την ευκαιρία να τον δείτε χωρίς τη βοήθεια από κιάλια.

Οι κομήτες είναι απρόβλεπτοι και είναι πάντα δύσκολο να γνωρίζουμε ακριβώς πόσο φωτεινοί θα μπορούσαν να γίνουν καθώς κατευθύνονται προς τον ήλιο. Το πιο κοντινό σημείο του κομήτη από τον ήλιο θα είναι περίπου 93 εκατομμύρια χιλιόμετρα στις 30 Ιανουαρίου (που είναι περίπου 15 εκατομμύρια χιλιόμετρα πιο κοντά από την Αφροδίτη).

Ο κομήτης Lovejoy θα εμφανιστεί πάνω από τον αστερισμό του Μεγάλου Κυνός κατά την διάρκεια του Δεκεμβρίου, στη συνέχεια, μετακινείται δίπλα από τον Ωρίωνα στις αρχές Ιανουαρίου και μέχρι τα τέλη Ιανουαρίου εμφανίζεται πάνω από τον αστερισμό του Ταύρου.

Αυτοί οι αστερισμοί μπορούν να βρεθούν στο βόρειο ουρανό κατά την διάρκεια όλης της νύχτας. Παρά το γεγονός ότι ο κομήτης είναι τόσο εξασθενημένος είναι καλύτερο να αρχίσετε την παρατήρηση περίπου δύο ώρες μετά τη δύση του ηλίου, όταν ο ουρανός είναι ωραίος και σκοτεινός.

Ο κομήτης θα κάνει την πλησιέστερη προσέγγιση του στη Γη στις 7 Ιανουαρίου, σε απόσταση περίπου 75 εκατομμύρια χιλιόμετρα. Θα είναι ενδιαφέρον να δούμε πόσο λάμπει ο κομήτης μέχρι τις 25 Δεκέμβρη.

Μετά το φεγγάρι θα αρχίζει να εμφανίζεται στο βόρειο ουρανό, καθιστώντας δυσκολότερο να δείτε τον κομήτη. Δύο εβδομάδες αργότερα, από τις 9 Ιανουαρίου, θα έχετε μια ώρα περίπου σκοτεινού ουρανού για να δείτε τον κομήτη πριν την ανατολή του φεγγαριού.

Εκείνη την εβδομάδα, από 9-16 Ιανουαρίου θα είναι μια καλή περίοδος για να δείτε τον κομήτη, διότι ακόμα κι αν απομακρύνεται από τη Γη θα εξακολουθεί να κατευθύνεται προς τον ήλιο. Αυτό σημαίνει ότι η φωτεινότητα του θα πρέπει να συνεχίζει να αυξάνεται. 

Κατά τη διάρκεια του Φεβρουαρίου, θα ταξιδεύει μεταξύ της Ανδρομέδας και του Περσέα, δύο εξέχοντες αστερισμοί για το βόρειο ημισφαίριο.

Ο κομήτης Lovejoy είναι αχνός για να τον δούμε με γυμνό μάτι, αλλά οι αστροφωτογράφοι έχουν ήδη τραβήξει μερικά καλά πλάνα του κομήτη. Ένα πράγμα που είναι εύκολο να παρατηρήσετε είναι το φωτεινό πράσινο χρώμα του κομήτη.

Photo Credit: Damien Peach/SEN

Αυτός είναι ο τρίτος κομήτης Lovejoy που είναι ορατός γύρω από την περίοδο των Χριστουγέννων. Πέρυσι, ο κομήτης Lovejoy C/2013 R1 φαινόταν ασθενώς από το βόρειο ημισφαίριο όλο τον Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο.

Ο τρέχον κομήτης Lovejoy μπορεί να θεωρηθεί μόνο ως μία αχνή θολή άμορφη μάζα μέσα στη νύχτα, αλλά είναι σε ένα τόσο πλούσιο και ενδιαφέρον μέρος του ουρανού και δεν θα τον ξαναδούμε για άλλα 8.000 χρόνια, οπότε γιατί να μην αφιερώσουμε λίγο χρόνο για να απολαύσουμε το βραδινό ουρανό αυτά τα Χριστούγεννα.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Ειρήνη Μαντζουράνη

Σεληνιακό Χ

Werner Χ
Photo Credit: Ron Bee

Αφού πέσει το σκοτάδι, την Κυριακή 28 Δεκεμβρίου, η Σελήνη θα βρίσκεται στην φάση του 1ου τετάρτου. Αυτή είναι η καλύτερη στιγμή για να δείτε ένα μοναδικό σεληνιακό χαρακτηριστικό, ένα όπου το Χ σηματοδοτεί το σημείο. Στο φεγγάρι αυτή τη στιγμή, μία παράξενη τοπογραφική διαμόρφωση θα εμφανιστεί μόνο για περίπου τέσσερις ώρες, ένα γράμμα Χ, ορατό με το μικρότερο τηλεσκόπιο ή ακόμη και με σταθερά κιάλια. Ενώ φαίνεται τεχνητό, αυτό το εμφανές χαρακτηριστικό, που ονομάζεται Werner Χ, στην πραγματικότητα σχηματίζεται από τα τοιχώματα τριών συγκεντρωμένων κρατήρων. Η οπτική ψευδαίσθηση εμφανίζεται όταν το ηλιακό φως χτυπά το χείλος των κρατήρων ακριβώς στη σωστή γωνία, ενώ το εσωτερικό των κρατήρων είναι σε απόλυτο σκοτάδι. Πολλοί άνθρωποι δεν το έχουν δει ποτέ, γιατί είναι ορατό μόνο για λίγες ώρες κάθε μήνα. Τώρα είναι η ευκαιρία σας.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Ειρήνη Μαντζουράνη

Περισσότερα Αστρονομικά Γεγονότα, για την εβδομάδα που διανύουμε, μπορείτε να βρείτε στο InMeteo.gr

Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2014

Το Αστέρι Της Βηθλεέμ: Αστέρι, Κομήτης ή Θαύμα;



Τα Χριστούγεννα είναι μία από τις μεγαλύτερες γιορτές της χριστιανοσύνης. Κάθε χρόνο στις 25 Δεκεμβρίου γιορτάζουμε την Γέννηση του Θεανθρώπου. Η εορταστική ατμόσφαιρα που επικρατεί είναι για όλους πολύ όμορφη: παιδικά χαμόγελα παντού, βόλτες σε στολισμένες πόλεις, ανταλλαγή δώρων. Είναι μία χαρμόσυνη γιορτή στην οποία πρωταγωνιστούν η αγάπη και η αλληλεγγύη προς τον συνάνθρωπο.

Ένα θέμα που απασχολεί εδώ και χιλιάδες χρόνια τους επιστήμονες και συνδέεται άμεσα με την ιστορία της γέννησης του Ιησού, είναι το Αστέρι της Βηθλεέμ. Πολλά είναι τα ερωτήματα που έχουν διατυπωθεί κατά καιρούς από επιστήμονες για αυτό το σπουδαίο ουράνιο γεγονός. Θα μπορούσε ένα πραγματικό κοσμικό φαινόμενο να έχει οδηγήσει «τρεις Σοφούς» σε ένα ταξίδι για να βρουν ένα νεογέννητο βασιλιά;

Ψάχνοντας Την Ημερομηνία

Η Αγία Γραφή δεν λέει τίποτα για την ημερολογιακή ημέρα της Γεννήσεως, αλλά όμως αναφέρεται σε ιστορικές προσωπικότητες και γεγονότα, όπως την εποχή του βασιλιά Ηρώδη. Η σύγχρονη ιστορική έρευνα δείχνει ότι ο Ηρώδης μπορεί να είχε πεθάνει κάποια στιγμή μεταξύ 4 π.Χ. και 1 π.Χ. σύμφωνα με το σημερινό μας ημερολόγιο. Οι Μάγοι λέγεται ότι είχαν επισκεφθεί τον Ηρώδη λίγο πριν πεθάνει και πιθανώς λίγο πριν τη γέννηση του Χριστού και η πρώτη εμφάνιση του θρυλικού Άστρου ήρθε κάποια στιγμή πριν από όλα αυτά.

Επίσης, είναι πολύ αμφίβολο ότι ο Ιησούς γεννήθηκε στα τέλη Δεκεμβρίου.

Όπως αναφέρεται στο ευαγγέλιο του Αγίου Λουκά: «Εις την ίδια περιοχή υπήρχαν βοσκοί που έμεναν έξω εις τους αγρούς, και φύλαγαν βάρδια την νύχτα διά το ποίμνιο τους», αυτό δείχνει ότι η άνοιξη είναι η πιθανή εποχή. Όταν οι βοσκοί στην Ιουδαία φρόντιζαν τα νεογέννητα αρνάκια.

Οι πρώτοι χριστιανοί (επί Πάπα Ιουλίου Α', 337-352) αποφάσισαν τα Χριστούγεννα να σταματήσουν να γιορτάζονται μαζί με τα Θεοφάνεια και θεσπίσθηκε ως επέτειος η 25η Δεκεμβρίου. Στην επιλογή της 25ης Δεκεμβρίου ως ημερομηνίας εορτασμού έπαιξε σημαντικό ρόλο η μεγάλη εθνική εορτή του "ακατανίκητου" θεού Ήλιου (Dies Natalis Solis Invicti) και ο εορτασμός των γενεθλίων του Μίθρα που ήταν διαδεδομένα σε όλη την επικράτεια της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Η επιλογή αυτής της ημέρας ως ημέρας γέννησης του Χριστού είχε να κάνει με την προσπάθεια αντικατάστασης των παγανιστικών γιορτών που τηρούνταν εκείνον τον καιρό, όπως τα Σατουρνάλια και τα Μπρουμάλια.

Όταν ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος υιοθέτησε επίσημα τον Χριστιανισμό κατά τον 4ο αιώνα, η ημερομηνία των Χριστουγέννων παρέμεινε η 25η Δεκέμβρη.

Επίσης, η γέννηση του Χριστού είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν συνέβη 2.015 χρόνια πριν. Η παρούσα χρονολόγησή μας, με την οποία τα έτη αριθμούνται ως μ.Χ. ή π.Χ. επινοήθηκε από τον Σκύθη μοναχό και εκκλησιαστικό συγγραφέα Διονύσιο Έξηγκους ή αλλιώς Διονύσιο τον Μικρό, ηγούμενο μοναστηρίου στην Ρώμη, περίπου το 523 μ.Χ.. Δυστυχώς, ο Διονύσιος έκανε δύο σημαντικά λάθη στους υπολογισμούς του.

Το πρώτο ήταν η τοποθέτηση του 1ου έτους μ.Χ. να ακολουθεί αμέσως μετά από το 1 π.Χ., χωρίς να λάβει υπόψη του καθόλου το μαθηματικά απαιτούμενο 0 ανάμεσα. Εκείνη την εποχή στην Ευρώπη, το μηδέν δεν θεωρούταν αριθμός. Έτσι, για παράδειγμα, το έτος που τώρα αποκαλούμε 3 π.Χ. είναι στην πραγματικότητα το -2, αριθμητικά μιλώντας.

Δεύτερον, ο Διονύσιος αποδέχθηκε τη δήλωση από τον Κλήμη τον Αλεξανδρινό ότι ο Ιησούς γεννήθηκε στο 28ο έτος της βασιλείας του Ρωμαίου αυτοκράτορα Καίσαρα Αυγούστου. Αλλά αυτό που δεν συνειδητοποίησε ο Διονύσιος είναι ότι κατά τη διάρκεια των πρώτων τεσσάρων ετών της βασιλείας του, αυτός ο Ρωμαίος διοικητής ήταν γνωστός από την αρχική του ονομασία ως Οκταβιανός, μέχρι η ρωμαϊκή σύγκλητος τον ανακήρυξε ως "Αύγουστος".

Έτσι, μόνο από αυτά έχουμε ένα σφάλμα τεσσάρων ετών, αλλά όταν διαπιστώθηκε η χρονολόγηση μας ήταν πολύ καλά εδραιωμένη για να αλλάξει.

Όσον αφορά το χρονικό διάστημα της εμφάνισης του Άστρου, οι περισσότεροι αστρονόμοι και μελετητές της Βίβλου πιστεύουν ότι πιθανότατα συνέβη κάποια στιγμή μεταξύ των ετών 7 και 2 π.Χ. Έτσι, αυτό είναι το χρονικό πλαίσιο που θα πρέπει να διερευνηθεί για να καθοριστεί αν υπήρχε κάτι ασυνήθιστο στον ουρανό που θα μπορούσε να έχει τραβήξει την προσοχή των Μάγων.

Τι θα μπορούσε να ήταν το Άστρο;

Τουλάχιστον τέσσερις θεωρίες έχουν αναπτυχθεί για να εξηγήσουν το Αστέρι της Βηθλεέμ από καθαρά αστρονομική άποψη.

Ενδεχομένως η πρώτη ιδέα που ειπώθηκε ήταν ότι πρόκειται για ένα ασυνήθιστα φωτεινό μετέωρο βολίδας στον ορίζοντα. Όμως, όπως κάθε ουρανό-παρατηρητής γνωρίζει από την εμπειρία του, ένα τέτοιο αντικείμενο μπορεί να φανεί αναβοσβήνοντας στον ουρανό μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα - καθόλου αρκετός καιρός ώστε να οδηγήσει τους Μάγους τον μισό δρόμο από την Ανατολή προς τη μικρή πόλη της Βηθλεέμ. Έτσι, μπορούμε με βεβαιότητα να απορρίψουμε αυτή την άποψη ως πιθανή εξήγηση.

Ωστόσο, δεν μπορούμε να απορρίψουμε με την ίδια ευκολία την πιθανότητα ότι το αστέρι ήταν ένας λαμπρός κομήτης. Τέτοια αντικείμενα μπορεί να παραμείνουν ορατά με γυμνό μάτι για εβδομάδες είτε κατά τις ώρες πριν την αυγή στον ουρανό, είτε το σούρουπο. Σίγουρα μπορούμε να φανταστούμε ότι ένας κομήτης με ένα φωτεινό πυρήνα που να μοιάζει σαν αστέρι και μακριά, αραχνοΰφαντη ουρά, που δείχνει σαν ένα κοσμικό δάχτυλο προς τον ορίζοντα θα μπορούσε να οδηγήσει τους Μάγους στη Βηθλεέμ.

Ο διάσημος κομήτης του Halley έλαμπε στον ουρανό κατά τη διάρκεια του Αυγούστου και του Σεπτεμβρίου του έτους 11 π.Χ.. Ωστόσο, οι περισσότερες αρχές το απέρριψαν λόγω κακής χρονικής προσαρμογής. Αν και φαίνεται απίθανο ότι κάποιος άλλος μεγάλος κομήτης μπορούσε να έχει εμφανιστεί πιο κοντά στο αποδεκτό χρονικό πλαίσιο της εμφάνισης του άστρου χωρίς να υπάρχει κάποια αναφορά γι’ αυτό, δεν μπορούμε ποτέ να είμαστε σίγουροι.

Ο Κομήτης του Halley τον Μάρτιο του 1986.
Photo Credit: NASA/National Space Science Data Cen

Εκτός αυτού, οι κομήτες θεωρούνταν ως κακοί οιωνοί, καταστροφών όπως πλημμύρες και πείνα, καθώς σχετίζονταν και  με το θάνατο - όχι την γέννηση - βασιλέων και μοναρχών. Οι Ρωμαίοι όταν επισήμαναν το θάνατο του Ρωμαίου στρατηγού Αγρίππα, για παράδειγμα, χρησιμοποίησαν το 11 π.Χ. την εμφάνιση του κομήτη του Halley ως σημείο αναφοράς. Με αυτό κατά νου, οι κομήτες δεν φαίνεται να ταιριάζουν ως το ουράνιο μήνυμα που θα σηματοδοτούσε τον ερχομό ενός νεογέννητου βασιλιά.

Ίσως η πιο απλή απάντηση να είναι μία έκρηξη καινοφανή ή υπερκαινοφανή αστέρα (nova ή supernova): Ένα νέο αστέρι εκρήγνυται λάμποντας σε ένα σημείο όπου δεν είχε ποτέ φανεί κανένα άλλο και δεν αφήνει κανένα ίχνος για εμάς να το βρούμε στο μέλλον. Ενώ από τα ονόματά τους υποδεικνύεται μια νέα δημιουργία, αυτά τα εντυπωσιακά αντικείμενα είναι στην πραγματικότητα αστέρια που πεθαίνουν, αν και είναι νέα (έστω και προσωρινά) στολίδια στο νυχτερινό ουρανό.

Η εμφάνιση ενός καινοφανή αστέρα (νόβα) είναι απρόβλεπτη - ένα πραγματικά λαμπρό γίνεται ορατό, ίσως, μία φορά κάθε 20 χρόνια περίπου. Λαμβάνοντας υπόψη αυτή την υπόθεση, περιμένουμε ένα φωτεινό, ορατό με γυμνό μάτι καινοφανή αυτή την περίοδο, δεδομένου ότι οι πιο πρόσφατοι εμφανίστηκαν: τον Αύγουστο του 1975 πολύ κοντά στο φωτεινό αστέρι Ντενέμπ (Deneb) στον αστερισμό του Κύκνου, και τον Μάιο του 1999 στον νότιο αστερισμό Ιστία.

Ο καινοφανής αστέρας Velorum 1999.
Photo Credit & Copyright: Gordon Garradd

Οι περισσότεροι φωτεινοί καινοφανείς αστέρες λάμπουν ξαφνικά και απροσδόκητα στο προσκήνιο κυριολεκτικά εν μία νυκτί, προσελκύοντας την άμεση προσοχή των ουρανό-παρατηρητών. Αλλά μετά από αρκετές ημέρες ή εβδομάδες στο προσκήνιο, σταδιακά, επιστρέφει σβήνοντας πίσω στην αφάνεια.

Ακόμη πιο εντυπωσιακοί - αλλά πολύ πιο σπάνιοι - είναι οι υπερκαινοφανείς αστέρες, που ξαφνικά εκρήγνυνται, παράγοντας σύντομα ένα απίστευτο ποσό ενέργειας ισοδύναμο με το φως ενός ολόκληρου γαλαξία αστέρων!

Στο μέγιστο του ξεσπάσματος του, ένας υπερκαινοφανής μπορεί να λάμψει με φως ικανό να δημιουργεί σκιές και μπορεί ακόμη να φανεί και στο φως της ημέρας – μία πραγματικά ουράνια ανακοίνωση αντάξια της γέννησης ενός βασιλιά. Στο Γαλαξία μας, τα τελευταία χίλια χρόνια, υπήρξαν τέσσερις λαμπροί υπερκαινοφανείς, το 1006, το 1054, το 1572 και το 1604.

Ενώ, ένας καινοφανής ή υπερκαινοφανής είναι η πιο ικανοποιητική εξήγηση για το διάσημο Άστρο, υπάρχει ένα σοβαρό πρόβλημα με αυτό, το γεγονός ότι δεν φαίνεται να υπάρχει κάποια αναφορά ενός λαμπρού καινοφανή που να εμφανίζεται στον ουρανό κατά τη χρονική διάρκεια που οι βιβλικοί ιστορικοί πιστεύουν ότι οι Μάγοι έκαναν το ταξίδι τους. Ένας καινοφανής υπήρξε, να συνορεύει με τους αστερισμούς Αιγόκερος και Υδροχόος κατά τη διάρκεια της άνοιξης του 5 π.Χ. Αλλά τα κινεζικά αρχεία, τα οποία περιγράφουν αυτό το αντικείμενο, υποδηλώνουν ότι δεν ήταν πολύ εμφανή σε όλους.

Συζυγία Πλανητών;

Η τελική πιθανότητα είναι ένας ή περισσότεροι από τους φωτεινούς πλανήτες με γυμνό μάτι. Η πιθανότητα ότι οι Μάγοι θα μπορούσαν να έχουν μπερδέψει έναν ή περισσότερους από τους γνωστούς πλανήτες με ένα αστέρι φαίνεται πολύ μικρή. Ωστόσο, μερικές φορές δύο ή περισσότεροι από αυτούς τους ανήσυχους ταξιδιώτες συναντιούνται σε μία εντυπωσιακή συζυγία.

Η Αφροδίτη (δεξιά) και ο Δίας πάνω από την Μονή Αγίου Θαδδαίου στο Ιράν σε μία στενή προσέγγιση το 2012.
Οι δύο πλανήτες χωρίζονται από μόλις τρεις μοίρες στον ουρανό.
Photo Credit: Oshin D. Zakarian, TWAN

Ίσως μία συζυγία πλανητών ιδιαίτερης ομορφιάς, μια εξαιρετικά στενή προσέγγιση δύο πλανητών, ή τριών, ή και περισσότερων δημιουργώντας ένα εντυπωσιακό γεωμετρικό σχήμα στον ουρανό μπορεί να είχε λάβει χώρα μεταξύ των ετών 7 και 2 π.Χ. Μια τέτοια συνάντηση θα ήταν το λιγότερο αρκετά ασυνήθιστη.

Ένα τέτοιο συμβάν εκδηλώθηκε το 6 π.Χ. και αφορούσε τον Άρη, τον Δία και τον Κρόνο, και συνέβη στον αστερισμό των Ιχθύων.
Ωστόσο, μια άλλη πιθανή εξήγηση για το Αστέρι της Βηθλεέμ είναι το τριπλό πέρασμα του Δία και του Κρόνο μεταξύ του Μαΐου και του Δεκεμβρίου το 7 π.Χ.. Μία σπάνια τριπλή ή «Μεγάλη Συζυγία». Ο Δίας φάνηκε να περνάει μία μοίρα βόρεια του Κρόνου στις 29 Μαΐου, σχεδόν το ίδιο συνέβη και στις 30 Σεπτεμβρίου και τέλος, για τρίτη φορά στις 5 Δεκεμβρίου.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για την ορατότητα αυτών των γεγονότων, κυρίως απέναντι στον ήλιο στο νυχτερινό ουρανό. Όσο για τις αστρολογικές επιπτώσεις τους, οι Μάγοι θα είχαν σίγουρα παρατηρήσει ότι οι δύο πλανήτες δεν φαίνεται να διαχωρίζονται σε μεγάλο βαθμό μεταξύ των συζυγιών τους. Στην πραγματικότητα, για οκτώ συνεχόμενους μήνες - χρόνος που θα μπορούσε να απαιτείται για να ταξιδέψουν τα 500 ή περισσότερα μίλια από Βαβυλωνία στην Ιουδαία – ο Δίας και ο Κρόνος παρέμειναν εντός τριών μοιρών ο ένας από τον άλλο, από τα τέλη Απριλίου του 7 π.Χ. μέχρι τις αρχές Ιανουαρίου του 6 π.Χ.

Αλλά, ίσως, καμία άλλη πλανητική προσέγγιση δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτή των δύο πιο λαμπρών πλανητών – της Αφροδίτης και του Δία - για την εξήγηση που επιδιώκουμε. Και αν πάρουμε την μόνη γνωστή αναφορά του Αστέρα που δίνεται στο κατά Ματθαίον ευαγγέλιο, τότε αυτό που πραγματικά χρειαζόμαστε είναι η εμφάνιση όχι μόνο ενός, αλλά δύο «Άστρων». Η πρώτη εμφάνιση ήταν πολύ πριν από την άφιξη των Μάγων στη Βηθλεέμ, και η άλλη στο τέλος του μεγάλου ταξιδιού τους.

Ίσως η ένδειξη για το αστέρι τους ήταν ένα σημάδι στον αστερισμό του Λέοντα.

Για τους πρώτους Ισραηλίτες, ο Λέων ήταν ένας αστερισμός με μεγάλη αστρολογική σημασία και θεωρούταν ιερό κομμάτι του ουρανού. Μια πολύ στενή συζυγία της Αφροδίτης και του Δία θα ήταν ορατή στον ανατολικό ουρανό της Μέσης Ανατολής, την αυγή της 12ης Αυγούστου, το 3 π.Χ..

Όταν εμφανίστηκαν για πρώτη φορά πάνω από τον ανατολικό ορίζοντα, οι δύο πλανήτες χωρίζονταν από μόλις περίπου δύο πέμπτα (2/5) της φαινόμενης διαμέτρου της Σελήνης. Ως σύγκριση, είναι περίπου όσο ο διαχωρισμός των άστρων Μιζάρ (Mizar) και Αλκόρ (Alcor) στη λαβή του αστερισμού της Μεγάλης Άρκτου.

Οι πλανήτες σε τόσο στενή επαφή μπορεί να είναι πολύ εντυπωσιακοί, αν δεν διαφέρουν πάρα πολύ σε φωτεινότητα. Παρεμπιπτόντως, αυτό το σημάδι θα φαινόταν «στα ανατολικά» από τους Πέρσες, εξηγώντας τη διφορούμενη φράση στο κατά Ματθαίον ευαγγέλιο «ον είδον εν τη Ανατολή».

Η Αφροδίτη τελικά εξαφανίστηκε μέσα στο έντονο φως του ήλιου, αλλά ο Δίας και ο Λέων παρέμειναν στον νυχτερινό ουρανό κατά τη διάρκεια των επόμενων δέκα μηνών. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου μια σειρά από πρόσθετες συζυγίες πλανητών πραγματοποιήθηκαν, οι οποίες είχαν μεγάλη σημασία για τους ιερείς-αστρολόγους της εποχής.

Κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της άνοιξης του 2 π.Χ. οι Μάγοι πρέπει να είχαν συνάντηση με τον βασιλιά Ηρώδη, ο οποίος τους έθεσε ερωτήματα ως προς το τι είχαν δει και πότε. Προφανώς ο Ηρώδης και οι σύμβουλοί του δεν είχαν δει το "αστέρι" μόνοι τους (αλλά και πάλι, εμφανίστηκε γύρω στις 4 ή 5 π.μ., όταν πιθανόν το μόνο πράγμα που θα μπορούσαν να κάνουν ήταν να βλέπουν κάποιο όνειρο!). Ο Ηρώδης άφησε τους Μάγους να συνεχίσουν το δρόμο τους για την αναζήτηση του μικρού Χριστού.

Στη συνέχεια, κατά τη διάρκεια του Ιουνίου του 2 π.Χ., καθώς ο Δίας και τα αστέρια του Λέοντα άρχισαν να βυθίζονται στον δυτικό βραδινό λυκόφως, η Αφροδίτη επέστρεψε και πάλι στην ίδια περιοχή του ουρανού, για μια ακόμα πιο θεαματική εμφάνιση. Οι Μάγοι είναι βέβαιο ότι θα είχαν λάβει ιδιαίτερα υπόψη ότι το βράδυ της 17ης Ιουνίου, ο Δίας και η Αφροδίτη εμφανίστηκαν ακόμη πιο κοντά από ότι είχαν εμφανιστεί στον ουρανό τα ξημερώματα του προηγούμενου Αυγούστου.

Καθώς οι πλανήτες κατέβηκαν αργά προς τον ορίζοντα ήρθαν όλο και πιο κοντά μεταξύ τους. Τέλος, στις 8:30 μ.μ. τοπική ώρα πλησίασαν τόσο κοντά, απέχοντας περίπου 0,6 λεπτά του τόξου, ενώ φαινόντουσαν στο λυκόφως του δυτικού ουρανού.

Για τους Μάγους οι δύο φωτεινοί πλανήτες θα πρέπει να φαίνονταν σαν ένας και έλαμπαν μπροστά τους σαν ένας εκθαμβωτικός φάρος πάνω από την Ιουδαία. Χωρίς κάποια βοήθεια τεχνολογίας, ήταν εξαιρετικά δύσκολο για τους ανθρώπους να δουν τους πλανήτες να διαχωρίζονται.

Η αστρονομία μπορεί να μας επιβεβαιώσει ότι όλες αυτές οι συζυγίες πλανητών πράγματι συνέβησαν. Αλλά αν κάποιος τις παρατήρησε στην πραγματικότητα, και αν κάποια από αυτές έστειλε τους Μάγους στην ιστορική διαδρομή τους, είναι ζητήματα εικασιών.

Ένα υπερφυσικό φαινόμενο?

"The Word became flesh, and lived among us"

Και, τέλος, ήταν το αστέρι της Βηθλεέμ ένα θαύμα;

Ο Hubert J. Bernhard, που για πολλά χρόνια ήταν λέκτορας στο Πλανητάριο Morrison στο Σαν Φρανσίσκο έκανε μια σειρά από τέσσερα άλμπουμ αρχείων LP το 1967, προσπαθώντας να εκπαιδεύσει και να διαδώσει την αστρονομία. Τα αποκαλούσαν «Η Σειρά Διαλέξεων Του Πλανητάριου» και ένα από τα θέματα ήταν το Αστέρι της Βηθλεέμ. Κοντά στο τέλος της ομιλίας του ο Bernhard θέτει μία διαφορετική άποψη για το θέμα, λέγοντας:

"Εάν αποδεχτείτε την ιστορία στην Αγία Γραφή ως κυριολεκτική αλήθεια, τότε Το Άστρο των Χριστουγέννων δεν θα μπορούσε να είναι ένα φυσικό φαινόμενο. Η κίνηση του στον ουρανό και η ικανότητά του να στέκεται πάνω και να δείχνει ένα συγκεκριμένο κτίσμα, αυτά θα μπορούσαν να υποδεικνύουν ότι δεν πρόκειται για ένα φυσικό φαινόμενο, αλλά ένα υπερφυσικό σημάδι. Κάτι που δόθηκε από ψηλά και κάτι που η επιστήμη δεν θα είναι ποτέ σε θέση να εξηγήσει."

Πράγματι, ίσως αυτό να είναι ένα μυστήριο που η σύγχρονη επιστήμη δεν θα μπορεί ποτέ πραγματικά να ξετυλίξει. Η αστρονομία μας έχει πάει όσο πιο μακριά μπορεί. Η τελική απόφαση είναι δική σας και μόνο.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Ειρήνη Μαντζουράνη
Facebook Page: https://www.facebook.com/nightskygreece

The Sky Is The Limit... Join Us!!!

Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2014

Χειμερινό Ηλιοστάσιο 2014

Χειμερινό Ηλιοστάσιο
Photo Credit: Leonid Tit

Χειμερινό Ηλιοστάσιο ονομάζεται η χρονική στιγμή κατά την οποία ο άξονας της Γης εμφανίζεται στραμμένος όσο περισσότερο μακριά από τον Ήλιο και συμβαίνει κατά την ετήσια τροχιά της Γης γύρω από αυτόν.

Αυτό σημαίνει ότι ο Ήλιος βρίσκεται στο χαμηλότερο σημείο του ουρανού που βρίσκεται ποτέ το μεσημέρι, όπως φαίνεται σε εμάς πάνω στην επιφάνεια της Γης.

Το Χειμερινό Ηλιοστάσιο στο Stonehenge

Η ημέρα του χειμερινού ηλιοστασίου είναι η μικρότερη μέρα του έτους για όλες τις περιοχές της γης, εκτός από τους Τροπικούς, και σηματοδοτεί την αρχή του χειμώνα.

Το Χειμερινό Ηλιοστάσιο πραγματοποιείται στις 22 Δεκεμβρίου 2014 στις 1.03 π.μ. ώρα Ελλάδος ή στις 21 Δεκεμβρίου 2014 και ώρα 23.03 UTC.

Εναέρια άποψη του Stonehenge. Το κίτρινο βέλος δείχνει την ευθυγράμμιση του φωτός της ανατολής
 του ηλίου κατά το Χειμερινό Ηλιοστάσιο.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Ειρήνη Μαντζουράνη

Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2014

Κομήτης και Γαλαξίας

Ο Κομήτης Pan-STARRS στην Αυστραλία.
Photo Credit: Phil Hart

Νωρίς το απόγευμα της Τετάρτης, 17 Δεκεμβρίου, οι χρήστες τηλεσκόπιου έχουν την ευκαιρία να δουν μια εκπληκτική στενή επαφή μεταξύ του κομήτη PanStarrs (C / 2012 K1) και του γαλαξία NGC 55. Ο κομήτης θα εμφανιστεί να απέχει μόνο μία μοίρα από το γαλαξία που βρίσκεται 7,5 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά και εκτείνεται περίπου 70.000 έτη φωτός. Ενώ ο γαλαξίας λάμπει με μέγεθος 8, ο κομήτης είναι περίπου ένα μέγεθος πιο αμυδρός, καθιστώντας το λίγο πιο περίπλοκο να τον εντοπίσετε. 

Περισσότερα Αστρονομικά Γεγονότα για την εβδομάδα που διανύουμε μπορείτε να βρείτε στο Inmeteo.gr
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Ειρήνη Μαντζουράνη

Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2014

Δείτε Τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό Στον Ουρανό

Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός στον ουρανό της Μαγιόρκα, Ισπανία.
Photo Credit: Christine Jackson

Δείτε τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) σήμερα, Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου, στις 5.30 μ.μ. στον ουρανό. Θα είναι ορατός για 4 λεπτά, με μέγιστο ύψος τις 82 μοίρες. Θα εμφανιστεί από τα Νοτιοδυτικά με κατεύθυνση προς τα Βορειοανατολικά.

Photo Credit: Colleen Gino


Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2014

Οι Διδυμίδες Κορυφώνονται

Μία Διδυμίδα
Photo Credit: Patrick Cullis

Αφού πέσει το σκοτάδι το Σάββατο 13 Δεκεμβρίου, αναζητήστε την ετήσια βροχή μετεώρων της οικογένειας των Διδυμίδων να κορυφώνεται καθ’ όλη τη νύχτα και τις ώρες πριν την αυγή. Ωστόσο, δεδομένου ότι η λάμψη του φεγγαριού θα παρεμβαίνει στην θέα από τα κοσμικά πυροτεχνήματα νωρίς το πρωί, η καλύτερη στιγμή για να δείτε τα μετέωρα θα είναι πριν από τα μεσάνυχτα. Οι διάττοντες αστέρες θα φαίνονται να ακτινοβολούν έξω από το ομώνυμο αστερισμό των Διδύμων, που υψώνεται στα ανατολικά από αργά το απόγευμα. Αναμένονται περίπου 20-30 μετέωρα ανά ώρα από τα προάστια και περίπου 60 έως 100 σε σκοτεινό ουρανό. (Δείτε τις Βροχές Διαττόντων του Δεκεμβρίου εδώ: http://nightskygreece.blogspot.gr/2014/11/blog-post_30.html )

Περισσότερα Αστρονομικά Γεγονοτα, για την εβδομάδα που διανύουμε, θα βρείτε στην στήλη μας στο InMeteo.gr
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Ειρήνη Μαντζουράνη

Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2014

Οι 7 Κορυφές: Τα Ψηλότερα Βουνά Σε Καθεμία Από Τις 7 Ηπείρους



Το Λευκό Όρος - Mont Blanc

To Λευκό Όρος, στις Άλπεις.
Photo Credit: George Mobley

Οι Άλπεις είναι σύστημα οροσειρών στην Ευρώπη. Χωρίζονται γενικά στις Δυτικές Άλπεις και τις Ανατολικές Άλπεις. Οι Δυτικές Άλπεις εκτείνονται στην Ιταλία, την Γαλλία και την Ελβετία ενώ οι Ανατολικές Άλπεις στην Αυστρία, την Γερμανία, την Ιταλία, το Λιχτενστάιν, την Σλοβενία και την Ελβετία. Η λέξη Άλπεις σημαίνει βουνά.

Ο Ωρίωνας πάνω από το Σαμονί-Μον Μπλαν (Chamonix-Mont-Blanc).
Στο Σαμονί τελέστηκαν οι πρώτοι χειμερινοί Ολυμπιακοί το 1924.
Ο πληθυσμός της κοινότητας είναι 9.514 άτομα
Photo Credit: Arnaud Bachelard

Η ψηλότερη κορυφή των Άλπεων είναι το Λευκό Όρος (Mont Blanc) με 4.810 μέτρα στα Γαλλοϊταλικά σύνορα. Ανήκει στις Δυτικές Άλπεις. Αποτελεί την ψηλότερη κορυφή της Ευρώπης, ενώ είναι το σύνορο μεταξύ Γαλλίας και Ιταλίας. Η βόρεια πλευρά της κορυφής του Λευκού Όρους και συνεπώς η ίδια η κορυφή είναι τμήμα του χωριού του Σαμονί-Μον Μπλαν (Chamonix-Mont-Blanc).

Η κοινότητα του Σαμονί είναι ιδιαίτερα γνωστή και αγαπητή στους σκιέρ και τους λάτρεις του βουνού,
που μπορούν να προσεγγίσουν μέσω τελεφερίκ την Αιγκίγ ντι Μιντί και
τη διάσημη εκτός πίστας διαδρομή Vallée Blanche.
Photo Credit: Arnaud Bachelard
Το Όρος Έβερεστ - Mount Everest

Το βουνό Έβερεστ.
Photo Credit: Andy Chu
To όρος Έβερεστ είναι το ψηλότερο βουνό της οροσειράς των Ιμαλαΐων και η κορυφή του το υψηλότερο σημείο της Γης πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, σε υψόμετρο 8.848 μέτρων. Τα 8.850 μέτρα είναι στα δύο τρίτα περίπου του ύψους της τροπόσφαιρας. Σε αυτό το ύψος ο αέρας είναι αραιός και η έλλειψη οξυγόνου, οι δυνατοί άνεμοι και οι εξαιρετικά χαμηλές θερμοκρασίες εμποδίζουν την ανάπτυξη χλωρίδας ή πανίδας στις ανώτερες πλαγιές.

Μία έναστρη νύχτα στο βουνό Έβερεστ.
Είναι ορατό το αστρικό σμήνος Ωμέγα Κενταύρου.
Photo Credit: Matt Wier

Το τοπικό του όνομα του βουνού είναι Τσομολάνγκμα (Chomolungma), που στα Θιβετιανά σημαίνει "Θεά Μητέρα της Γης". Πρώτοι που κατάφεραν να ανέβουν στην κορυφή ήταν ο Έντμουντ Χίλαρι (1919-2008) και ο Τένσινγκ Νοργκέι στις 29 Μαΐου του 1953. Ο Κωνσταντίνος Νιάρχος, Έλληνας ορειβάτης, πάτησε στην κορυφή του Έβερεστ στις 13 Μαΐου 1999.

Το λαμπρό αστέρι Αίγα, στον αστερισμό του Ηνίοχου,
που κυριαρχεί τον χειμερινό ουρανό του Βορείου Ημισφαιρίου,
ανατέλλει πάνω από την κορυφή του κόσμου στο βουνό Έβερεστ.
Photo Credit: Babak Tafreshi/Barcroft Media

Αξίζει να σημειωθεί ότι εάν μετρήσει κάνεις το ψηλότερο σημείο από το κέντρο της Γης και όχι από την επιφάνεια της θάλασσας, τότε το ηφαίστειο Τσιμποράσο (Chimborazo) στην χώρα του Ισημερινού με ύψος από την θάλασσα 6.268 μέτρα είναι κατά 2.168 μέτρα ψηλότερο από το Έβερεστ και αυτό γιατί η Γη δεν είναι τέλεια σφαίρα και τα σημεία κοντά στον ισημερινό είναι πιο μακριά από το κέντρο της Γης από τα σημεία της υπόλοιπης επιφάνειας. Παραδείγματος χάριν η απόσταση από το κέντρο της γης και οποιοδήποτε σημείο στον ισημερινό της Γης με την απόσταση από το κέντρο της Γης και τον βόρειο ή νότιο πόλο είναι περίπου 21,3 χιλιόμετρα μεγαλύτερη (21.300 μέτρα).

Το Όρος Ακονκάγκουα - Aconcagua

To βουνό Ακονκάγκουα.
Photo Credit: Unknown

Το Όρος Ακονκάγκουα (Aconcagua) είναι το ψηλότερο βουνό στην Αμερική με ύψος 6.959 μέτρα. Βρίσκεται στις Άνδεις, στην επαρχία Μεντόσα της Αργεντινής. Το βουνό και η γύρω περιοχή είναι μέρος του Επαρχιακού πάρκου Ακονκάγκουα. Το βουνό έχει μια σειρά από παγετώνες. Ο μεγαλύτερος παγετώνας είναι ο Horcones Ventisquero Inferior με μήκος περίπου 10 χιλιομέτρων, που κατέρχεται από το νότιο μέτωπο και φτάνει σε υψόμετρο περίπου 3600 μ. κοντά στη κατασκήνωση Κονφλουένσια.

 Το Όρος ΜακΚίνλεϊ/Ντενάλι - Mount McKinley/Denali

Ο Γαλαξίας μας και το Βόρειο Σέλας πάνω από το Εθνικό Πάρκο του Ντενάλι.
Photo Credit: Daniel A. Leifheit

Το όρος ΜακΚίνλεϊ ή Ντενάλι βρίσκεται στην Αλάσκα και είναι η ψηλότερη κορυφή των Ηνωμένων Πολιτειών και της Βόρειας Αμερικής με ύψος 6.194 μέτρα από το επίπεδο της θάλασσας. Πέντε μεγάλοι παγετώνες κατέρχονται τις πλαγιές του βουνού. Ο παγετώνας Πίτερς (Peters) βρίσκεται στη βορειοδυτική πλευρά του ορεινού όγκου, ενώ ο παγετώνας Μαλντρόου (Muldrow) κατέρχεται από τις βορειοανατολικές πλαγιές. Ακριβώς ανατολικά του Μαλντρόου και εφαπτόμενος στην ανατολική πλευρά του ορεινού όγκου, είναι ο παγετώνας Τραλέικα (Traleika). Ο παγετώνας Ρουθ (Ruth) βρίσκεται στα νοτιοανατολικά του βουνού και ο παγετώνας Καχίλθα (Kahiltna) καταλήγει στη νοτιοδυτική πλευρά του βουνού.

Το Όρος Κιλιμάντζαρο - Mount Kilimanjaro

Μία βολίδα πάνω από το όρος Κιλιμάντζαρο.
Photo Credit: Kwon, O Chul

Το Κιλιμάντζαρο είναι το υψηλότερο βουνό της Αφρικής με ύψος 5.895 μέτρα. Βρίσκεται στην Βορειοδυτική Τανζανία και πολύ κοντά στον Ισημερινό. Αποτελεί μεμονωμένο ηφαιστειογενή ορεινό όγκο με δύο κορυφές. Η Κίμπο (5895 μ.) είναι κρατήρας ηφαιστείου που βαίνει σε οριστική σβέση, η δε Μοβένσι (5.355 μ.) είναι επίσης κρατήρας σβησμένου ηφαιστείου, άλλοτε ψηλότερη που έχασε μέρος του ύψους της από διάβρωση. Και οι δύο αυτές κορυφές καλύπτονται από παγετώνες, που είναι και οι μοναδικοί περί τον Ισημερινό.

Το Όρος Βίνσεν - Vinson Massif

Το Όρος Βίνσεν
Photo Credit: Guy Cotter
Το Όρος Βίνσεν είναι το υψηλότερο βουνό της Ανταρκτικής, στην οροσειρά Σέντινελ των ορέων Έλσγουορθ, στην Τράπεζα πάγου Ρον κοντά στη βάση της χερσονήσου της Ανταρκτικής. Ο ορεινός όγκος βρίσκεται σε απόσταση 1.200 χιλιομέτρων από τον νότιο πόλο με μήκος 21 χιλιόμετρα και πλάτος 13 χιλιόμετρα. Το υψηλότερο σημείο 4.892 μέτρα είναι το όρος Βίνσεν, που ονομάστηκε έτσι το 2006 από τον Καρλ Βίνσεν, μέλος του Κογκρέσου των ΗΠΑ από την Τζόρτζια.

Το Όρος Κοσιούσκο - Mount Kosciuszko

Έναστρη νύχτα στο όρος Κοσιούσκο.
Photo Credit: Michael Boniwell

Το Κοσιούσκο βρισκεται στην οροσειρά των Χιονισμένων Όρεων της Νέας Νότιας Ουαλίας, εντός του εθνικού πάρκου του Κοσιούσκο και είναι το υψηλότερο βουνό της Αυστραλίας με υψόμετρο 2.228 μέτρα. 

Πιστεύεται ότι οι ιθαγενείς Αβορίγινες είχαν εξερευνήσει και αναρριχηθεί στο βουνό πολύ πριν από τους Ευρωπαίους αποίκους.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Ειρήνη Μαντζουράνη

Facebook Page: https://www.facebook.com/nightskygreece

Δείτε Τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό Απόψε Στον Ουρανό

Photo Credit: Mark Humpage

Δείτε τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό απόψε, 8 Δεκεμβρίου, στις 6.22 μ.μ. στον ουρανό. Θα είναι ορατός για 4 λεπτά, με μέγιστο ύψος τις 53 μοίρες. Θα εμφανιστεί από τα Νοτιοδυτικά με κατεύθυνση προς τα Ανατολικά.

Photo Credit: Konstantinos Basilakakos Photography


Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2014

Ανταρκτική: Το Πιο Παγωμένο Μέρος Στον Πλανήτη (Φωτογραφίες)

Ο «επίσημος» Νότιος Πόλος, στον Σταθμό Νοτίου Πόλου Amundsen-Scott (Αμούδσεν-Σκοτ)

Ένα από τα πιο κρύα μέρη στη γη είναι η Ανταρκτική. Είναι το υψηλότερο, το πιο άδειο, αλλά και το πιο ξηρό μέρος, αφού είναι η νοτιότερη ήπειρος. Εδώ βρίσκεται ο Νότιος Πόλος! 

Οι πρώτοι άνθρωποι που έφτασαν στο νότιο πόλο ήταν ο Νορβηγός Ρόαλντ Αμούνδσεν και η ομάδα του στις 14 Δεκεμβρίου 1911. Ο αντίπαλος του Αμούνδσεν, ο Ρόμπερτ Φάλκον Σκοτ έφθασε στο νότιο πόλο ένα μήνα αργότερα, στις 17 Ιανουαρίου του 1912, όπου και αντίκρισε την νορβιγική σημαία που άφησε ο Ροαλντ Άμουδσεν και ένα σημείωμα προς τον Σκοτ που τον παρακαλούσε να κάνει γνωστό το κατόρθωμα του Άμυδσεν στον βασιλιά της Νορβηγίας. Αυτός και η ομάδα του όμως πέθαναν στο ταξίδι της επιστροφής από το κρύο και την πείνα.

Στην αστρονομία, Ανταρκτικός Κύκλος ορίζεται ο επί της Γης και της ουράνιας σφαίρας παράλληλος κύκλος, ως προς τον Ισημερινό, του νοτίου ημισφαιρίου. Με γεωγραφικό πλάτος 66 μοίρες και 33 λεπτά, ή αντίθετα που απέχει από τον Νότιο Πόλο 23° και 27' (πολική απόσταση).

Ανταρκτική
Photo Credit: Dean Evans

Η πρώτη επίσημη χρήση του ονόματος «Ανταρκτική» ως όνομα για την ήπειρο την δεκαετία του 1890, προέρχεται από ελληνική σύνθετη λέξη και σημαίνει "αντίθετα από την Αρκτική". Είναι η πέμπτη μεγαλύτερη ήπειρος. Το 2.4% της Ανταρκτικής καλύπτεται με στρώμα πάγου, δηλαδή σχεδόν 14 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα. Περίπου το 98% της επιφάνειας της Ανταρκτικής είναι καλυμμένο από πάγο με μέσο πάχος τουλάχιστον ένα μίλι. Η θερμοκρασία στην Ανταρκτική έχει φτάσει και -93 °C. Δεν υπάρχουν μόνιμοι κάτοικοι, κατοικούν όμως από 1.000 έως 5.000 άνθρωποι σε όλη τη διάρκεια του χρόνου σε ερευνητικούς σταθμούς που υπάρχουν διάσπαρτοι στην ήπειρο. Εδώ θα βρείτε επίσης φώκιες, κριλ, ψάρια αλλά και πιγκουίνους. 

Ένας επιστήμονας απολαμβάνει το κρύο και το σκοτάδι του χειμώνα έξω από το Εργαστήριο IceCube
στον σταθμό Amundsen-Scott του Νότιου Πόλου, στις 17 Αυγούστου 2012. Η πράσινη λάμψη είναι το Νότιο Σέλας.
Από πάνω στέκει ο Γαλαξίας μας.
Photo Credit: National Science Foundation/Sven Lidstrom

Η Ανταρκτική χωρίζεται στα δύο από τα Υπερανταρκτικά Όρη κοντά στο λαιμό μεταξύ της Θάλασσας Ρος και και της Θάλασσας Γουέντελ. Το τμήμα δυτικά της θάλασσας Γουέντελ και ανατολικά της Θάλασσας Ρος ονομάζεται Δυτική Ανταρκτική και το υπόλοιπο Ανατολική Ανταρκτική, επειδή χοντρικά αντιστοιχούν στο δυτικό και το ανατολικό ημισφαίριο σε σχέση με τον μεσημβρινό του Γκρήνουιτς.


Η ήπειρος έχει περίπου το 90% του πάγου του πλανήτη (και συνεπώς το 70% του πόσιμου νερού του κόσμου). Αν όλος αυτός ο πάγος έλιωνε, η στάθμη της θάλασσας θα ανέβαινε περίπου 60 μέτρα.

Παγόβουνα στην Ανταρκτική
Photo Credit: National Science Foundation/Dave Munroe

Το Βίνσον Μασίφ είναι η υψηλότερη κορυφή της Ανταρκτικής με υψόμετρο 4892 m και βρίσκεται στα Όρη Έλσγουορθ. Η Ανταρκτική έχει πολλά άλλα βουνά, και στην ήπειρο και στα νησιά. Στη Θάλασσα Ρος, το Όρος Έρεβος είναι το νοτιότερο ενεργό ηφαίστειο του πλανήτη. Ένα άλλο πολύ γνωστό ηφαίστειο βρίσκεται στη Νήσο Ντεσέπσιον, το οποίο είναι γνωστό για την γιγάντια έκρηξή του, το 1970. Τα τελευταία χρόνια έχουν παρατηρηθεί ελάσσονες εκρήξεις και συχνή ροή λάβας. Υπάρχουν και άλλα εν δυνάμει ενεργά ηφαίστεια.

Αυτή η νορβηγική λουθηρανική εκκλησία βρίσκεται στο εγκαταλελειμμένο σταθμό φαλαινοθηρίας
Grytviken στην νήσο Νότια Γεωργία. Το νησί κυβερνάται από τη Μεγάλη Βρετανία μέσω του σταθμού
King Edward Point, που βρίσκεται σε μικρή απόσταση από την εκκλησία.
Photo Credit: National Science Foundation/Julian Race

Στην Ανταρκτική βρίσκονται πάνω από 70 λίμνες στη βάση του ηπειρωτικού παγοκαλύμματος. Η Λίμνη Βοστόκ, η οποία ανακαλύφθηκε κάτω από τον ρωσικό Σταθμό Βοστόκ το 1996, είναι η μεγαλύτερη από τις υποπαγετώνιες λίμνες. Παλαιότερα πιστεύονταν ότι η λίμνη ήταν στεγανή για 500.000 έως ένα εκατομμύριο χρόνια, όμως πρόσφατες έρευνες υποδεικνύουν ότι αρκετά συχνά υπάρχουν μεγάλες ροές νερού από την μία λίμνη στην άλλη.

Startrails και ο Γαλαξίας στο σταθμό Νότιου Πόλου  Amundsen-Scott.
Photo Credit: National Science Foundation/Patrick Cullis

Υπάρχουν πολλά πλεονεκτήματα στο να ζει κανείς χιλιάδες μίλια μακριά από τον πολιτισμό. Το καλύτερο σχετικά με τη ζωή τόσο μακριά, είναι η έλλειψη της ρύπανσης. Ειδικά της φωτορύπανσης. Ο ουρανός τη νύχτα αποκαλύπτει εκπληκτικά σχήματα από λαμπρές τελείες. Θα πρέπει να μείνετε έξω για 10 λεπτά μέχρι τα μάτια σας να συνηθίσουν την θέα, στη διάρκεια των οποίων θα παγώσετε σχεδόν ολόκληροι - ο κρύος αέρας, που παρέχεται στην Ανταρκτική αν και ανεκτίμητος, είναι ικανός με μία βαθιά ανάσα, να παγώσει την μύτη αλλά και τα βλέφαρα, στα οποία δημιουργούνται μικρο-σταγονίδια πάγου - αλλά σίγουρα αξίζει τον κόπο.


Photo Credit: National Science Foundation/Deven Stross

Ο Γαλαξίας μας και το Νότιο Σέλας, όπως φαίνεται από το νησί Ρος, στην Ανταρκτική.
Photo Credit: National Science Foundation/Deven Stross

Το Νότιο Σέλας πάνω από το Dark Sector στο σταθμό Amundsen-Scott του Νότιου Πόλου στις 3 Ιουνίου, 2008.
Το Dark Sector ονομάζεται έτσι (Σκοτεινός Τομέας) λόγω της απουσίας του φωτός και της παρεμβολής ραδιοκυμάτων.
Το φωτεινό σημείο πάνω από την ασπίδα του εδάφους είναι ο πλανήτης Δίας. Από πάνω είναι ο Γαλαξίας μας.
Photo Credit: National Science Foundation/Keith Vanderlinde

 Ο σταθμός Amundsen-Scott Νότιου Πόλου στην Ανταρκτική κατά τη διάρκεια μιας μακράς νύχτας
του Ιούλιο του 2005.Ο νέος σταθμός είναι άκρα αριστερά, η μονάδα παραγωγής ενέργειας στο κέντρο και
το παλιό μηχανικό γκαράζ κάτω δεξιά.Το κόκκινο φως χρησιμοποιείται έξω κατά τη διάρκεια του χειμώνα,
στο σκοτάδι, καθώς το φάσμα του δεν μολύνει τον ουρανό, επιτρέποντας στους επιστήμονες να διεξάγουν
μελέτες αστροφυσικής χωρίς παρέμβαση τεχνητού φωτισμού.
Το πράσινο φως στον ουρανό είναι το Νότιο Σέλας.
Photo Credit: National Science Foundation/Chris Danals

Ανταρκτική
Photo Credit: Dean Evans

Νότιο Σέλας πάνω από το σταθμό Νοτίου Πόλου Amundsen-Scott.
Photo Credit: National Science Foundation/Keith Vanderlinde

Νότιο Σέλας και Γαλαξίας πάνω από το σταθμό του Νότιου Πόλου κατά τη διάρκεια του χειμώνα.
Photo Credit: Patrick Cullis/Antarctic Photo Library

Η πρώτη λάμψη της ανατολής του ήλιου εμφανίζεται πάνω από το σταθμό McMurdo, στο νησί Ρος, Ανταρκτική.
Photo Credit: National Science Foundation/Chad Carpenter

H βάση Concordia μπορεί να υπερηφανεύεται για τον πιο καθαρό, πιο σκοτεινό - και ψυχρότερο - ουρανό στη Γη.
Photo Credit: ESA/IPEV/PNRA/Α Salam

Ο Γαλαξίας στην Νήσο της Νότιας Γεωργίας. Πανόραμα από 48 εικόνες στην Ανταρκτική το χειμώνα.
Photo Credit: Sam Crimmin Photography

Το φεγγάρι πίσω από το Bonaparte Point, στην νήσο Άνβερς.
Photo Credit: National Science Foundation/Ken Keenan

Το Νότιο Σέλας πάνω από μία σκηνή.
Photo Credit: National Science Foundation/Patrick Cullis

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Ειρήνη Μαντζουράνη