Ανταρκτική: Το Πιο Παγωμένο Μέρος Στον Πλανήτη (Φωτογραφίες)

Ο «επίσημος» Νότιος Πόλος, στον Σταθμό Νοτίου Πόλου Amundsen-Scott (Αμούδσεν-Σκοτ)

Ένα από τα πιο κρύα μέρη στη γη είναι η Ανταρκτική. Είναι το υψηλότερο, το πιο άδειο, αλλά και το πιο ξηρό μέρος, αφού είναι η νοτιότερη ήπειρος. Εδώ βρίσκεται ο Νότιος Πόλος! 

Οι πρώτοι άνθρωποι που έφτασαν στο νότιο πόλο ήταν ο Νορβηγός Ρόαλντ Αμούνδσεν και η ομάδα του στις 14 Δεκεμβρίου 1911. Ο αντίπαλος του Αμούνδσεν, ο Ρόμπερτ Φάλκον Σκοτ έφθασε στο νότιο πόλο ένα μήνα αργότερα, στις 17 Ιανουαρίου του 1912, όπου και αντίκρισε την νορβιγική σημαία που άφησε ο Ροαλντ Άμουδσεν και ένα σημείωμα προς τον Σκοτ που τον παρακαλούσε να κάνει γνωστό το κατόρθωμα του Άμυδσεν στον βασιλιά της Νορβηγίας. Αυτός και η ομάδα του όμως πέθαναν στο ταξίδι της επιστροφής από το κρύο και την πείνα.

Στην αστρονομία, Ανταρκτικός Κύκλος ορίζεται ο επί της Γης και της ουράνιας σφαίρας παράλληλος κύκλος, ως προς τον Ισημερινό, του νοτίου ημισφαιρίου. Με γεωγραφικό πλάτος 66 μοίρες και 33 λεπτά, ή αντίθετα που απέχει από τον Νότιο Πόλο 23° και 27' (πολική απόσταση).

Ανταρκτική
Photo Credit: Dean Evans

Η πρώτη επίσημη χρήση του ονόματος «Ανταρκτική» ως όνομα για την ήπειρο την δεκαετία του 1890, προέρχεται από ελληνική σύνθετη λέξη και σημαίνει "αντίθετα από την Αρκτική". Είναι η πέμπτη μεγαλύτερη ήπειρος. Το 2.4% της Ανταρκτικής καλύπτεται με στρώμα πάγου, δηλαδή σχεδόν 14 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα. Περίπου το 98% της επιφάνειας της Ανταρκτικής είναι καλυμμένο από πάγο με μέσο πάχος τουλάχιστον ένα μίλι. Η θερμοκρασία στην Ανταρκτική έχει φτάσει και -93 °C. Δεν υπάρχουν μόνιμοι κάτοικοι, κατοικούν όμως από 1.000 έως 5.000 άνθρωποι σε όλη τη διάρκεια του χρόνου σε ερευνητικούς σταθμούς που υπάρχουν διάσπαρτοι στην ήπειρο. Εδώ θα βρείτε επίσης φώκιες, κριλ, ψάρια αλλά και πιγκουίνους. 

Ένας επιστήμονας απολαμβάνει το κρύο και το σκοτάδι του χειμώνα έξω από το Εργαστήριο IceCube
στον σταθμό Amundsen-Scott του Νότιου Πόλου, στις 17 Αυγούστου 2012. Η πράσινη λάμψη είναι το Νότιο Σέλας.
Από πάνω στέκει ο Γαλαξίας μας.
Photo Credit: National Science Foundation/Sven Lidstrom

Η Ανταρκτική χωρίζεται στα δύο από τα Υπερανταρκτικά Όρη κοντά στο λαιμό μεταξύ της Θάλασσας Ρος και και της Θάλασσας Γουέντελ. Το τμήμα δυτικά της θάλασσας Γουέντελ και ανατολικά της Θάλασσας Ρος ονομάζεται Δυτική Ανταρκτική και το υπόλοιπο Ανατολική Ανταρκτική, επειδή χοντρικά αντιστοιχούν στο δυτικό και το ανατολικό ημισφαίριο σε σχέση με τον μεσημβρινό του Γκρήνουιτς.

Η ήπειρος έχει περίπου το 90% του πάγου του πλανήτη (και συνεπώς το 70% του πόσιμου νερού του κόσμου). Αν όλος αυτός ο πάγος έλιωνε, η στάθμη της θάλασσας θα ανέβαινε περίπου 60 μέτρα.

Παγόβουνα στην Ανταρκτική
Photo Credit: National Science Foundation/Dave Munroe

Το Βίνσον Μασίφ είναι η υψηλότερη κορυφή της Ανταρκτικής με υψόμετρο 4892 m και βρίσκεται στα Όρη Έλσγουορθ. Η Ανταρκτική έχει πολλά άλλα βουνά, και στην ήπειρο και στα νησιά. Στη Θάλασσα Ρος, το Όρος Έρεβος είναι το νοτιότερο ενεργό ηφαίστειο του πλανήτη. Ένα άλλο πολύ γνωστό ηφαίστειο βρίσκεται στη Νήσο Ντεσέπσιον, το οποίο είναι γνωστό για την γιγάντια έκρηξή του, το 1970. Τα τελευταία χρόνια έχουν παρατηρηθεί ελάσσονες εκρήξεις και συχνή ροή λάβας. Υπάρχουν και άλλα εν δυνάμει ενεργά ηφαίστεια.

Αυτή η νορβηγική λουθηρανική εκκλησία βρίσκεται στο εγκαταλελειμμένο σταθμό φαλαινοθηρίας
Grytviken στην νήσο Νότια Γεωργία. Το νησί κυβερνάται από τη Μεγάλη Βρετανία μέσω του σταθμού
King Edward Point, που βρίσκεται σε μικρή απόσταση από την εκκλησία.
Photo Credit: National Science Foundation/Julian Race

Στην Ανταρκτική βρίσκονται πάνω από 70 λίμνες στη βάση του ηπειρωτικού παγοκαλύμματος. Η Λίμνη Βοστόκ, η οποία ανακαλύφθηκε κάτω από τον ρωσικό Σταθμό Βοστόκ το 1996, είναι η μεγαλύτερη από τις υποπαγετώνιες λίμνες. Παλαιότερα πιστεύονταν ότι η λίμνη ήταν στεγανή για 500.000 έως ένα εκατομμύριο χρόνια, όμως πρόσφατες έρευνες υποδεικνύουν ότι αρκετά συχνά υπάρχουν μεγάλες ροές νερού από την μία λίμνη στην άλλη.

Startrails και ο Γαλαξίας στο σταθμό Νότιου Πόλου  Amundsen-Scott.
Photo Credit: National Science Foundation/Patrick Cullis

Υπάρχουν πολλά πλεονεκτήματα στο να ζει κανείς χιλιάδες μίλια μακριά από τον πολιτισμό. Το καλύτερο σχετικά με τη ζωή τόσο μακριά, είναι η έλλειψη της ρύπανσης. Ειδικά της φωτορύπανσης. Ο ουρανός τη νύχτα αποκαλύπτει εκπληκτικά σχήματα από λαμπρές τελείες. Θα πρέπει να μείνετε έξω για 10 λεπτά μέχρι τα μάτια σας να συνηθίσουν την θέα, στη διάρκεια των οποίων θα παγώσετε σχεδόν ολόκληροι - ο κρύος αέρας, που παρέχεται στην Ανταρκτική αν και ανεκτίμητος, είναι ικανός με μία βαθιά ανάσα, να παγώσει την μύτη αλλά και τα βλέφαρα, στα οποία δημιουργούνται μικρο-σταγονίδια πάγου - αλλά σίγουρα αξίζει τον κόπο.

Photo Credit: National Science Foundation/Deven Stross

Ο Γαλαξίας μας και το Νότιο Σέλας, όπως φαίνεται από το νησί Ρος, στην Ανταρκτική.
Photo Credit: National Science Foundation/Deven Stross

Το Νότιο Σέλας πάνω από το Dark Sector στο σταθμό Amundsen-Scott του Νότιου Πόλου στις 3 Ιουνίου, 2008.
Το Dark Sector ονομάζεται έτσι (Σκοτεινός Τομέας) λόγω της απουσίας του φωτός και της παρεμβολής ραδιοκυμάτων.
Το φωτεινό σημείο πάνω από την ασπίδα του εδάφους είναι ο πλανήτης Δίας. Από πάνω είναι ο Γαλαξίας μας.
Photo Credit: National Science Foundation/Keith Vanderlinde

 Ο σταθμός Amundsen-Scott Νότιου Πόλου στην Ανταρκτική κατά τη διάρκεια μιας μακράς νύχτας
του Ιούλιο του 2005.Ο νέος σταθμός είναι άκρα αριστερά, η μονάδα παραγωγής ενέργειας στο κέντρο και
το παλιό μηχανικό γκαράζ κάτω δεξιά.Το κόκκινο φως χρησιμοποιείται έξω κατά τη διάρκεια του χειμώνα,
στο σκοτάδι, καθώς το φάσμα του δεν μολύνει τον ουρανό, επιτρέποντας στους επιστήμονες να διεξάγουν
μελέτες αστροφυσικής χωρίς παρέμβαση τεχνητού φωτισμού.
Το πράσινο φως στον ουρανό είναι το Νότιο Σέλας.
Photo Credit: National Science Foundation/Chris Danals

Ανταρκτική
Photo Credit: Dean Evans

Νότιο Σέλας πάνω από το σταθμό Νοτίου Πόλου Amundsen-Scott.
Photo Credit: National Science Foundation/Keith Vanderlinde

Νότιο Σέλας και Γαλαξίας πάνω από το σταθμό του Νότιου Πόλου κατά τη διάρκεια του χειμώνα.
Photo Credit: Patrick Cullis/Antarctic Photo Library

Η πρώτη λάμψη της ανατολής του ήλιου εμφανίζεται πάνω από το σταθμό McMurdo, στο νησί Ρος, Ανταρκτική.
Photo Credit: National Science Foundation/Chad Carpenter

H βάση Concordia μπορεί να υπερηφανεύεται για τον πιο καθαρό, πιο σκοτεινό - και ψυχρότερο - ουρανό στη Γη.
Photo Credit: ESA/IPEV/PNRA/Α Salam

Ο Γαλαξίας στην Νήσο της Νότιας Γεωργίας. Πανόραμα από 48 εικόνες στην Ανταρκτική το χειμώνα.
Photo Credit: Sam Crimmin Photography

Το φεγγάρι πίσω από το Bonaparte Point, στην νήσο Άνβερς.
Photo Credit: National Science Foundation/Ken Keenan

Το Νότιο Σέλας πάνω από μία σκηνή.
Photo Credit: National Science Foundation/Patrick Cullis

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Ειρήνη Μαντζουράνη