Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2014

Βροχές Διαττόντων Δεκεμβρίου

Βροχή Μετεώρων της οικογένειας των Διδυμίδων, στο Βόρειο Ημισφαίριο.
Photo Credit: Asim Patel

Δύο είναι οι βροχές διαττόντων του Δεκεμβρίου 2014: οι Διδυμίδες και οι Αρκτίδες, με πιο εντυπωσιακή αυτή των Διδυμίδων.

Μία Διδυμίδα (αριστερά) και ο κομήτης 17P/Holmes (χαμηλά δεξιά)
Photo Credit: TheBrockenInaGlory

Οι Διδυμίδες είναι ενεργές από 4 έως 16 Δεκεμβρίου του 2014. Είναι η πιο πλούσια και εντυπωσιακή βροχή μετεώρων του έτους και οι αστροπαρατηρητές, που αγαπούν τις βροχές, σίγουρα θα μείνουν ξάγρυπνοι την βραδιά της κορύφωσης τους, στις 13-14 Δεκεμβρίου, κατά την οποία μπορούν να παρατηρηθούν μέχρι και 100 μετέωρα ανά ώρα, με ακτινοβόλο σημείο κοντά στον Κάστορα. Αυτή η δυνατή βροχή δίνει καλή δραστηριότητα ακόμη πριν από τα μεσάνυχτα, καθώς ο αστερισμός των Διδύμων βρίσκεται σε καλή θέση από τις 22:00 και μετά. Οι Διδυμίδες είναι συχνά φωτεινές και έντονες. Λόγω της αργής ταχύτητας τους - 22 μίλια/δευτερόλεπτο ή 35 χλμ/δευτερόλεπτο - σπάνια παρατηρούνται ιχνογραμμές. Το γονικό τους αντικείμενο είναι ο αστεροειδής 3200 Φαέθων.

Μία Αρκτίδα στο λυκόφως
Photo Credit: NASA

Οι Αρκτίδες - η τελευταία ετήσια βροχή διαττόντων του έτους - είναι ενεργές από 17 έως 23 Δεκεμβρίου 2014. Συχνά παραμελούνται λόγω του ότι κορυφώνονται λίγο πριν τα Χριστούγεννα και είναι πολύ λιγότερο εντυπωσιακές από τις Διδυμίδες, οι οποίες κορυφώνονται μία εβδομάδα πριν από αυτές. Οι ουρανό-παρατηρητές θα δείτε κανονικά 5-10 Αρκτίδες ανά ώρα, κατά την διάρκεια των μετέπειτα πρωινών ωρών στην μέγιστη δραστηριότητα κορύφωσης, 21-22 Δεκεμβρίου. Αυτή η βροχή είναι ορατή στο Βόρειο Ημισφαίριο μόνο, καθώς το ακτινοβόλο σημείο - εντοπίζεται κοντά στο β της Μικρής Άρκτου - δεν καταφέρνει να είναι ορατό στον ορίζοντα ή το κάνει ταυτόχρονα με την έναρξη του πρωινού λυκόφωτος, όπως φαίνεται από τις νότιες τροπικές περιοχές. Η ταχύτητα τους είναι περίπου 20 μίλια/δευτερόλεπτο (32 χλμ/δευτερόλεπτο). Ο γονικός τους κομήτης είναι ο 8P/Tuttle.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Ειρήνη Μαντζουράνη

Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2014

Δείτε Τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό Στον Ουρανό

Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός μπροστά από το Μέγα Νέφος του Μαγγελάνου, στην Νέα Ζηλανδία.
Photo Credit: Leith Robertson

Δείτε τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) την Πέμπτη, 27 Νοεμβρίου, στις 6.03 π.μ. στον ουρανό. Θα είναι ορατός για 3 λεπτά, με μέγιστο ύψος τις 70 μοίρες. Θα εμφανιστεί από τα Βορειοδυτικά με κατεύθυνση προς τα Ανατολικά-Νοτιοανατολικά.

Photo Credit: Konstantinos Basilakakos Photography

Θεαματικές Εκλάμψεις Iridium

Photo Credit: Andrzej Łuczak

Ο νυχτερινός ουρανός είναι ένας όμορφος συνδυασμός από φως και σκοτάδι. Τα περισσότερα από τα αντικείμενα που εκπέμπουν φως και φαίνονται με γυμνό μάτι είναι τα αστέρια. Τα υπόλοιπα μπορεί να είναι η Σελήνη, πλανήτες, μετέωρα, και μερικά τεχνητά αντικείμενα (όπως αεροπλάνα ή ελικόπτερα). Αλλά, αν είστε αρκετά τυχεροί μπορείτε επίσης να δείτε τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS), τεχνητούς δορυφόρους της Γης, ή ακόμη και το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble! Ο κατάλογος είναι μακρύς, αλλά υπάρχει ένα πράγμα που σίγουρα αξίζει να αναφερθεί - εκλάμψεις δορυφόρων Iridium.

Δορυφόρος Iridium

Πολλοί άνθρωποι έχουν ήδη επίγνωση του μεγάλου αριθμού δορυφόρων σε τροχιά που φαίνονται μία ή δύο ώρες μετά τη δύση και πριν την ανατολή του ηλίου. Υπάρχουν πιθανότατα περίπου 400 αντικείμενα ορατά με γυμνό μάτι από τα 8000 που είναι τώρα σε τροχιά. Το φωτεινότερο τακτικό αντικείμενο ήταν ο ρωσικός διαστημικός σταθμός Mir (μέγεθος 0). Τα διαστημικά σκάφη των ΗΠΑ είναι πλέον φωτεινότερα - τόσο φωτεινά όσο ο Δίας με μέγεθος -2.5 - αλλά βέβαια δεν είναι σε τροχιά συνέχεια. Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός είναι επίσης ένα από τα πιο λαμπρά κινούμενα αντικείμενα στον νυχτερινό ουρανό.

Έκλαμψη Iridium 3 στο μέγεθος -3 από τη Νορβηγία.
Photo Credit: Runar Sandnes

Η Iridium είναι μια αμερικανική εταιρεία η οποία διαχειρίζεται το δορυφορικό σύστημα Iridium. Το δίκτυο αυτό χρησιμοποιείται σε όλο τον κόσμο για την επικοινωνία μέσω φωνής ή ανταλλαγής δεδομένων. Το σύστημα αποτελείται από 66 ενεργούς δορυφόρους παραταγμένους σε έξι τροχιές γύρω από τη Γη, περίπου 780 χιλιόμετρα πάνω από το έδαφος. Το όνομα "Iridium" προέρχεται από το χημικό στοιχείο με το ίδιο όνομα, το Ιρίδιο - επειδή το σύστημα είχε σχεδιασθεί αρχικά να αποτελείται από 77 δορυφόρους. Οι δορυφόροι Iridium κάνουν ένα πλήρη κύκλο γύρω από τη Γη σε περίπου 1 ώρα και 40 λεπτά, έτσι περιβάλλουν τον πλανήτη μας πάνω από 14 φορές την ημέρα. Η συχνότητα αυτή, που συνδέεται με κάποιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό, τους κάνει καλούς υποψήφιους για αναζήτηση στο νυχτερινό ουρανό.

Photo Credit: Robert Keddie

Μια έκλαμψη είναι μια λάμψη στον ουρανό που προκαλείται από την αντανάκλαση των ακτίνων του ήλιου από τα στοιχεία του δορυφόρου, στην περίπτωση των δορυφόρων Iridium, τις κεραίες. Κάθε ένας από τους δορυφόρους Iridium έχει τρεις μεγάλες κεραίες, οι οποίες αντανακλούν το φως του ήλιου σχεδόν χωρίς απώλειες. Καθώς το φάσμα των πτήσεων καλύπτει όλη την υδρόγειο, μπορείτε να δείτε μια έκλαμψη σε κάθε μέρος στη Γη. Αν συμβεί να περιφέρεται η αντανάκλαση του φωτός του Ήλιου γύρω από την τοποθεσία σας, θα γίνεται μάρτυρας μίας ισχυρής λάμψης στον νυχτερινό ουρανό. Απλά πρέπει να ξέρετε πότε να τους αναζητήσετε.

Photo Credit: Chris Dorreman


Η έκλαμψη Iridium μπορεί να φανεί μερικές φορές τη μέρα, αλλά δεν είναι πάντα ορατή, και δεν αποτελεί πάντα ένα φαντασμαγορικό σόου. Πρώτα απ 'όλα, μερικές από τις λάμψεις εμφανίζονται κατά τη διάρκεια της ημέρας, όταν το φως του ήλιου είναι η ισχυρότερη πηγή φωτός και επισκιάζει σχεδόν κάθε άλλο πράγμα - έτσι δεν μπορείτε να δείτε την έκλαμψη, με τον ίδιο τρόπο που δεν μπορείτε να δείτε τα αστέρια. Το δεύτερο πρόβλημα έγκειται στις τοπικότητες - όσο πιο μακριά είστε από τον τόπο όπου λαμβάνει χώρα η αντανάκλαση, τόσο λιγότερο ορατή είναι. Μερικές φορές η έκλαμψη είναι μόλις ορατή και δεν διαφέρει από ένα μακρινό αστέρι. Αλλά μερικές φορές, συνήθως δύο ή τρεις φορές την εβδομάδα, μπορείτε να εντοπίσετε μια πολύ φωτεινή λάμψη που διαρκεί έως και 10 δευτερόλεπτα! Αυτό μπορεί να συμβεί όταν είστε σε κοντινή αντανάκλαση, και σίγουρα αξίζει να την δείτε, ακόμη και αν αυτό απαιτεί να ξυπνήσετε στη μέση της νύχτας.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Ειρήνη Μαντζουράνη

Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2014

Δείτε Τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό Στον Ουρανό

Photo Credit: Cat Connor Photography

Δείτε τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) την Τετάρτη, 26 Νοεμβρίου, και ώρα 6.51 π.μ. στον ουρανό. Θα είναι ορατός για 3 λεπτά, με μέγιστο ύψος τις 59 μοίρες. Θα εμφανιστεί από τα Δυτικά-Βορειοδυτικά με κατεύθυνση προς τα Νότια-Νοτιοδυτικά.


O Διεθνής Διαστημικός Σταθμός πάνω από το Κάστρο Donnington, στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Photo Credit: www.Perfexion.com

Πόλεις Βυθισμένες Στο Σκοτάδι

Σαγκάη (Shanghai)
Photo Credit: Thierry Cohen Photography

Απλά φανταστείτε την θέα αν οι πόλεις μας φωτίζονταν από δισεκατομμύρια άστρα. Αφαιρώντας το φως και την ατμοσφαιρική ρύπανση που εμποδίζει την θέα του Σύμπαντος που έχουμε, θα μέναμε με ένα εντυπωσιακό σόου φωτός. Ο Γάλλος εικονογράφος Thierry Cohen έχει ετοιμάσει κάτι παρόμοιο με αυτό, απεικονίζοντας έναν κόσμο στον οποίο οι πόλεις μας και ο τέλειος νυχτερινός ουρανός συνυπάρχουν. 

Σαν Φρανσίσκο (San Francisco)
Photo Credit: Thierry Cohen Photography
Όπως δήλωσε ο Cohen "Με το να συνδυάσω δύο πραγματικότητες, δημιουργώ μία τρίτη που δεν μπορείτε να δείτε ... αλλά υπάρχει! Σας δείχνω τα χαμένα αστέρια". Καθώς οι ουρανοί των πόλεων μολύνονται με το φως από τα σήματα και το φως του δρόμου, άλλα σημάδια και καταστήματα, ο Cohen έπρεπε να ταξιδέψει σε παρόμοιο γεωγραφικό πλάτος σε ένα άλλο μέρος του κόσμου για να έχει μια καθαρή θέα του νυχτερινού ουρανού. Οι προκύπτουσες εικόνες είναι προϊόν υπο-έκθεσης και ενός συστήματος που είναι γνωστό ως μέρα/νύχτα. Μπορείτε να δείτε όλες τις 17 φωτογραφίες των «Σκοτεινών Πόλεων» του Thierry Cohen στην γκαλερί του.
http://thierrycohen.com/pages/work/starlights.html

Ρίο ντε Τζανέιρο (Rio de Janeiro)
Photo Credit: Thierry Cohen Photography

Παρίσι (Paris)
Photo Credit: Thierry Cohen Photography

Η Παναγία Των Παρισίων, Παρίσι (Notre Dame, Paris)
Photo Credit: Thierry Cohen Photography

Ρίο ντε Τζανέιρο (Rio de Janeiro)
Photo Credit: Thierry Cohen Photography
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Ειρήνη Μαντζουράνη

Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2014

Χειμερινός Νυχτερινός Ουρανός (Φωτογραφίες)

Photo Credit: Miles Morgan

Για κάποιους, ο χειμώνας είναι η πιο μαγική εποχή του έτους, με τον Άι Βασίλη να έρχεται με το έλκηθρο, ενώ άλλοι μπορεί να το σκέφτονται σαν τρεις ακόμη μήνες ασταμάτητου φτυαρίσματος και παγωνιάς. Ωστόσο, εκείνοι που τυχαίνει να ζουν στα χιονισμένα μέρη του πλανήτη και να ασχολούνται με την φωτογραφία, εκτιμούν σίγουρα τον χειμώνα ως μια μοναδική εποχή για να βγάλουν μερικές καταπληκτικές λήψεις. Σε σύγκριση με τις άλλες εποχές, ο χειμώνας είναι οπτικά εντελώς διαφορετικός. Γνωρίζοντας πώς να επωφεληθείτε τις αντανακλάσεις του φωτός στο χιόνι ή πώς να συλλάβετε ένα μεγάλο λευκό πανόραμα, θα μπορούσατε να έχετε μία πανέμορφη συλλογή φωτογραφιών μέχρι το τέλος του χειμώνα.

Εδώ είναι μια επιλογή από μερικά πανέμορφα χειμερινά τοπία - ελπίζω να σας εμπνεύσει αρκετά!


Photo Credit: Loukas Hapsis Photography

Photo Credit:  Norbert Maier

Photo Credit: Martin Bailey Photography

Photo Credit: Morten Aspaas Photography

Photo Credit: Joris Kiredjian Photography

Photo Credit: Oshin Zakarian/Dreamview.net (TWAN)

Photo Credit & Copyright: Wally Pacholka (AstroPics.com, TWAN)

Photo Credit: Niccolo Ubalducci

Photo Credit: Dustin Miller

Photo Credit: Iurie Belegurschi Photography

Photo Credit: Ben Coffman

Photo Credit: Masahiro Miyasaka (Japan)/
Royal Observatory's Astronomy Photographer of the Year

Photo Credit: Ole Christian Salomonsen (Norway)/
Royal Observatory's Astronomy Photographer of the Year

Ramsau St Sebastian
Photo Credit: Loukas Hapsis Photography

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Ειρήνη Μαντζουράνη

Facebook Page: https://www.facebook.com/nightskygreece

Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2014

Το Ταξίδι Του Αστεροειδή Bennu - Στόχος Αποστολής Της NASA (Video)

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι ο Bennu σχηματίστηκε όταν μερικά από τα συντρίμμια από σύγκρουση
 ενώθηκαν κάτω από τη βαρύτητά του.
Photo Credit: NASA's Goddard Space Flight Center Conceptual Image Lab

Γεννήθηκε από τα συντρίμμια μιας βίαιης σύγκρουσης, εκσφενδονίστηκε μέσα στο διάστημα εδώ και εκατομμύρια χρόνια και διαμελίστηκε από τη βαρύτητα των πλανητών, ο αστεροειδής Bennu είχε μια σκληρή ζωή σε μια δύσκολη γειτονιά: το πρώιμο ηλιακό σύστημα. "Το Ταξίδι Του Bennu", ένα καινούριο animation που δημιουργήθηκε στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA στο Greenbelt, του Μέριλαντ, δείχνει τι είναι γνωστό και τι απομένει μυστήριο για τη ζωή του Bennu και την προέλευση του ηλιακού συστήματος.

"Πάμε στον Bennu επειδή θέλουμε να μάθουμε σε τι έχει γίνει μάρτυρας κατά τη διάρκεια της εξέλιξής του," δήλωσε ο Edward Beshore του Πανεπιστημίου της Αριζόνα, Αναπληρωτής Επιστημονικός Υπεύθυνος για την αποστολή δειγματοληψίας αστεροειδή της αποστολής της NASA, OSIRIS-Rex (Origins, Spectral Interpretation, Resource Identification, Security – Regolith Explorer). Η αποστολή θα ξεκινήσει για τον Bennu στα τέλη του 2016, φτάνοντας στο αστεροειδή το 2018, και θα επιστρέψει στην Γη με ένα δείγμα από την επιφάνεια του Bennu το 2023. "Οι εμπειρίες του Bennu θα μας πουν περισσότερα σχετικά με το από που το ηλιακό μας σύστημα προήλθε και πώς αυτό εξελίχθηκε. Θα εξετάσουμε τα στοιχεία από τον Bennu για να κατανοήσουμε πληρέστερα την ιστορία του ηλιακού συστήματος, δηλαδή την ιστορία της καταγωγής μας."

Η αποστολή θα συμβάλει επίσης στην Αποστολή Ανακατεύθυνσης Αστεροειδή της NASA (ARM), η οποία θα προσδιορίσει, θα συλλέξει και θα αναπροσανατολίσει ένα αστεροειδή κοντά στη Γη σε μια σταθερή τροχιά γύρω από το φεγγάρι, όπου οι αστροναύτες θα το εξετάσουν στη δεκαετία του 2020, επιστρέφοντας με τα δείγματα. Το ARM είναι μέρος του σχεδίου της NASA για να προωθήσει νέες ικανότητες που χρειάζονται για τις μελλοντικές επανδρωμένες αποστολές στον Άρη. Το OSIRIS-Rex επίσης θα στηρίξει τις προσπάθειες του οργανισμού να κατανοήσει τον πληθυσμό των δυνητικά επικίνδυνων αντικειμένων κοντά στη Γη και θα χαρακτηρίσει εκείνα που είναι κατάλληλα για μελλοντικές αποστολές εξερεύνησης αστεροειδών.



ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Ειρήνη Μαντζουράνη

Ο Γαλαξίας Της Ανδρομέδας

Photo Credit: Konstantinos Basilakakos Photography


Με μία Νέα Σελήνη στον σκοτεινό ουρανό, το Σάββατο 22 Νοεμβρίου, είναι η τέλεια στιγμή για να κυνηγήσετε το πιο μακρινό αντικείμενο ορατό με γυμνό μάτι: ο μεγάλος γαλαξίας της Ανδρομέδας. Αντιμετωπίζοντας το βορειοανατολικό φθινοπωρινό βραδινό ουρανό, κοιτάξτε για τον σχήματος W αστερισμό της Κασσιόπης, «η βασίλισσα». Αυτός ο επιφανής αστερισμός δείχνει άμεσα τον γειτονικό σπειροειδή γαλαξία μας, την Ανδρομέδα, στον ομώνυμο αστερισμό (ο οποίος πήρε το όνομα του από την μυθική ελληνική πριγκίπισσα). Το κύριο αστέρι της Κασσιόπης, ο Σεντίρ (Shedar), και ο γαλαξίας της Ανδρομέδας χωρίζονται από περίπου 15 μοίρες - λιγότερο από δύο γροθιές πλάι-πλάι στο μήκος του βραχίονα. 

Σε μια σκοτεινή τοποθεσία μακριά από φωτορύπανση, θα πρέπει να είστε σε θέση να εντοπίσετε το γαλαξία ως μία αχνή, 3.4-μεγέθους, ασαφής κηλίδα στον ουρανό. Ο γαλαξίας είναι εύκολα ορατός ακόμα και μέσα από τα όρια της πόλης οπουδήποτε σε όλο το Βόρειο Ημισφαίριο χρησιμοποιώντας τίποτα περισσότερο από κιάλια. Ή δοκιμάστε με ένα μικρό τηλεσκόπιο, το οποίο θα αποκαλύψει το αντικείμενο ως μία επιμήκης ωοειδής κηλίδα με δύο πολύ μικρότερες οβάλ κηλίδες δίπλα της. Αυτές είναι ελλειπτικοί νάνοι γαλαξίες σύντροφοι που περιστρέφονται γύρω από τη γιγάντια σπείρα. 

Photo Credit: Konstantinos Basilakakos Photography

Γνωστή επίσης ως Μεσιέ 31, η Ανδρομέδα είναι ο μεγαλύτερος από τους γειτονικούς μας γαλαξίες και αποτελεί σπίτι σε τουλάχιστον 300 δισεκατομμύρια ήλιους, καθιστώντας την περίπου τρεις φορές μεγάλη όσο ο Γαλαξίας μας. Αυτό το υπέροχο νησί αστεριών βρίσκεται περίπου 2,6 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Ειρήνη Μαντζουράνη
Περισσότερα Αστρονομικά Γεγονότα για την εβδομάδα που διανύουμε μπορείτε να βρείτε στο InMeteo.gr: http://www.inmeteo.gr/science/astronomy
Περισσότερα για τον αστερισμό της Ανδρομέδας θα βρείτε εδώ: http://nightskygreece.blogspot.gr/2014/04/blog-post_25.html

Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2014

Όλα Όσα Πρέπει Να Ξέρετε Για Την Βροχή Διαττόντων Από Λεοντίδες

Ο φωτογράφος Scott Tully τράβηξε αυτό το στιγμιότυπο μίας Λεοντίδας στο Κονέκτικατ.
Photo Credit: Scott Tully

Η διάσημη βροχή διαττόντων αστέρων της οικογένειας των Λεοντίδων κορυφώνεται την βραδιά μεταξύ 17-18 Νοεμβρίου (ανάμεσα στα μεσάνυχτα και την αυγή της 18ης Νοεμβρίου). Το προηγούμενο πρωινό μπορεί να είναι, επίσης, πάρα πολύ καλό. Εδώ είναι όλα όσα χρειάζεται να ξέρετε για να παρακολουθήσετε τα μετέωρα.

Το πόσα μετέωρα θα δείτε εξαρτάται κατά κύριο λόγο από το πότε θα παρακολουθήσετε την βροχή, από την καθαρότητα και το σκοτάδι του νυχτερινού ουρανού σας, καθώς και για το αν ή όχι μπορείτε να αποφύγετε την λάμψη του φεγγαριού. Αυτή η βροχή έχει γίνει γνωστή για το ότι παράγει καταιγίδες μετεώρων, αλλά δεν αναμένεται καταιγίδα Λεοντίδων για φέτος. Οι Λεοντίδες είναι συνήθως μία μέτρια βροχή, με τα συνήθη ποσοστά, περίπου 10 με 15 μετέωρα ανά ώρα κατά τις ώρες κορύφωσης, στο σκοτάδι πριν την αυγή.

Γνωρίζοντας τι ώρα να τις παρακολουθήσετε είναι αρκετά εύκολο. Όπως με τις περισσότερες βροχές μετεώρων, η καλύτερη στιγμή για να παρακολουθήσετε τις Λεοντίδες είναι συνήθως τις ώρες ανάμεσα στα μεσάνυχτα και την αυγή. Η αναμενόμενη βραδιά κορύφωσης είναι 17 με 18 Νοεμβρίου. Αυτό σημαίνει ότι τις πρώτες πρωινές ώρες της 18ης (όχι το βράδυ) είναι η καλύτερη στιγμή για να τις παρακολουθήσετε. Επίσης, οι πρωινές ώρες της 17ης Νοεμβρίου μπορεί να αξίζουν μια ματιά. Ευτυχώς, το κέρινο φως του μισοφέγγαρου δεν θα θέσει σε σοβαρό κίνδυνο την θέα της φετινής βροχής.

Μετέωρα Λεοντίδων
Photo Credit: Tony Hallas


 Ακούμε πολλές αναφορές από ανθρώπους ότι βλέπουν μετέωρα από γέφυρες, δρόμους και λεωφόρους μέσα και γύρω από πόλεις. Αλλά το καλύτερο μέρος για να παρακολουθήσετε μία βροχή μετεώρων είναι πάντα στη εξοχή. Πηγαίνετε αρκετά μακριά από την πόλη και θα δείτε αστέρια, αυτά που πνίγονται από τα φώτα της πόλης, να αρχίζουν να φαίνονται στον ουρανό.

Τα εθνικά πάρκα είναι συχνά καλές θέσεις για να παρακολουθήσετε βροχές μετεώρων. Αν δεν ξέρετε κάποιο, δοκιμάστε να "googleαρετε" το όνομα της περιοχής σας ή της πόλης σας μαζί με την λέξη πάρκο, ή εθνικό πάρκο. Στη συνέχεια, αφού το βρείτε φροντίστε να πάτε σ' αυτό νωρίς το πρωί και να βρείτε μια μεγάλη ανοικτή περιοχή με μια καλή θέα του ουρανού από όλες τις κατευθύνσεις.

Καθώς πέφτει η νύχτα, πιθανότατα θα είστε ανυπόμονοι να δείτε τους διάττοντες. Αλλά να θυμάστε ότι η βροχή φαίνεται καλύτερα μετά τα μεσάνυχτα. Μετά τα μεσάνυχτα, καλό είναι να ξαπλώσετε αναπαυτικά και να παρατηρήσετε όσο καλύτερα μπορείτε σε όλα τα μέρη του ουρανού. Μερικές φορές φίλοι παρακολουθούν από κοινού την βροχή, κοιτάζοντας ο καθένας σε διαφορετικές κατευθύνσεις. Έτσι, θα είναι πιο εύκολο να δείτε περισσότερα μετέωρα και πιο διασκεδαστικό αφού θα έχετε παρέα.

Μετέωρα σε ετήσιες βροχές παίρνουν το όνομα τους από το σημείο στον ουρανό από το οποίο φαίνεται ότι ακτινοβολούν. Αυτή η βροχή πήρε το όνομά της από τον αστερισμό του Λέοντα, επειδή αυτά τα μετέωρα ακτινοβολούν έξω από την περιοχή των άστρων που εκπροσωπούν την χαίτη του λιονταριού.

Ο αστερισμός του Λέοντα. Ο αστερισμός αυτός περιλαμβάνει πολλά φωτεινά άστρα, όπως τον 
Βασιλίσκο (α Λέοντος) ή Καρδιά του Λέοντα, τον Ντενέμπολα (β Λέοντος) και τον γ Λέοντος 
(Αλγκιέμπα). Ο Βασιλίσκος, ο η του Λέοντα, κι ο γ Λέοντος, μαζί με τους πιο αμυδρούς αστέρες 
ζ Λέοντος (Adhafera), μ Λέοντος (Ras Elased Borealis) και ε Λέοντος (Ras Elased Australis), αποτελούν την 
ομάδα αστέρων γνωστή ως το «Δρεπάνι». Οι αστέρες αυτοί αναπαριστούν το κεφάλι και τη χαίτη του λέοντα.
Photo Credit & Copyright: Akira Fujii/David Malin


Αν εντοπίσετε τα μονοπάτια των Λεοντίδων πίσω στο θόλο του ουρανού, φαίνεται να προέρχονται από ένα ρεύμα από τον αστερισμό του Λέοντα. Το σημείο του ουρανού από το οποίο φαίνεται να ακτινοβολούν ονομάζεται ακτινοβόλο σημείο. Αυτό το ακτινοβόλο σημείο είναι μια οφθαλμαπάτη. Η ύπαρξη του ακτινοβόλου σημείου οφείλεται στην Προοπτική, παρόμοια με τις σιδηροδρομικές γραμμές που φαίνεται να «συγκλίνουν» σε ένα σημείο του ορίζοντα. Η ψευδαίσθηση του ακτινοβόλου σημείου προκαλείται από το γεγονός ότι τα μετέωρα - παρόμοια με τις γραμμές του τρένου - κινούνται σε παράλληλες τροχιές.

Τα τελευταία χρόνια, οι άνθρωποι έχουν την εσφαλμένη ιδέα ότι θα πρέπει να γνωρίζουν ακριβώς το ακτινοβόλο σημείο μίας βροχής μετεώρων, προκειμένου να την παρακολουθήσουν. Δεν είναι απαραίτητο αυτό. Τα μετέωρα συχνά δεν γίνονται ορατά μέχρι να είναι 30 μοίρες περίπου από το ακτινοβόλο σημείο τους. Ακτινοβολούν από όλες τις κατευθύνσεις. Έτσι οι Λεοντίδες - όπως τα μετέωρα σε όλες τις ετήσιες βροχές - θα εμφανίζονται σε όλα τα σημεία του ουρανού.

Η μεγαλύτερη «Καταιγίδα Διαττόντων» που παρατηρήθηκε ποτέ ήταν η «Καταιγίδα των Λεοντιδών» στις 12 προς 13 Νοεμβρίου του 1833 όταν τα μετέωρα έμοιαζαν με πυροτεχνήματα από μια ροή δεκάδων μετεώρων κάθε δευτερόλεπτο που διήρκεσε επί ώρες.
Ξυλογραφία, του Adolf Vollmy, που απεικονίζει την «Καταιγίδα των Λεοντιδών» του 1833.

Οι περισσότεροι αστρονόμοι λένε ότι χρειάζονται περισσότερα από 1.000 μετέωρα την ώρα για να θεωρηθεί μία βροχή ως καταιγίδα. Αυτό απέχει πάρα πολύ από τα 10 με 15 μετέωρα ανά ώρα που προβλέπεται για φέτος. 

Ο γονικός κομήτης - Tempel-Tuttle - ολοκληρώνει μία τροχιά γύρω από τον ήλιο περίπου μία φορά κάθε 33 χρόνια. Απελευθερώνει φρέσκο υλικό κάθε φορά που εισέρχεται στο εσωτερικό του ηλιακού συστήματος και πλησιάζει τον ήλιο. Από τον 19ο αιώνα, οι αστροπαρατηρητές έχουν παρακολουθήσει καταιγίδες μετεώρων περίπου κάθε 33 χρόνια, αρχής γενομένης με την καταιγίδα διαττόντων του 1833, όπου λέγεται ότι παράχθηκαν περισσότερα από 100.000 μετέωρα την ώρα. Οι επόμενες μεγάλες καταιγίδες Λεοντίδων παρατηρήθηκαν περίπου 33 χρόνια αργότερα, το 1866 και το 1867.

Μια καταιγίδα μετεώρων που είχε προβλεφθεί το 1899, δεν υλοποιήθηκε. Δεν ήταν μέχρι το 1966 που η επόμενη θεαματική καταιγίδα Λεοντίδων φάνηκε, αυτή τη φορά πάνω από την Αμερική. Το 1966, οι παρατηρητές στις νοτιοδυτικές Ηνωμένες Πολιτείες ανέφεραν ότι είδαν 40 με 50 μετέωρα ανά δευτερόλεπτο (που είναι 2.400 έως 3.000 μετέωρα ανά λεπτό!) κατά τη διάρκεια 15 λεπτών το πρωί της 17ης Νοεμβρίου του 1966.

Από τον Erik Arnesen, Όσλο
Σημειώστε ότι κάποιοι από τους παρατηρητές λιποθυμούν, πιστεύοντας ότι η Μέρα της Κρίσεως ήταν κοντά! (1913)

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Ειρήνη Μαντζουράνη

Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2014

Διαστημόπλοιο Προσεδαφίζεται Σε Κομήτη

Το διαστημόπλοιο θα πρέπει να παλέψει με τα φαράγγια, τους βράχους 
και τους λόφους στην επιφάνεια του κομήτη 67P/Churyumov-Gerasimenko (όπως φαίνεται εδώ).
Photo Credit: ESA/ROSETTA/MPS FOR OSIRIS TEAM MPS/UPD
/LAM/IAA/SSO/INTA/UPM/DASP/IDA

Το διαστημικό σκάφος Rosetta ήταν σε τροχιά γύρω από τον κομήτη 67P/Churyumov-Gerasimenko από τον Αύγουστο, και θα γράψει ιστορία όταν το διαστημόπλοιο του σε μέγεθος πλυντηρίου, Philae, πατήσει πάνω στον κομήτη στις 12 Νοεμβρίου 15:35 GMT, δηλαδή 17:35 ώρα Ελλάδος.

Ο διαχωρισμός των διαστημόπλοιων έχει προγραμματιστεί περίπου στις 9:03 GMT, δηλαδή 11:03 ώρα Ελλάδος, και η επαφή με την επιφάνεια του κομήτη θα πρέπει να ακολουθήσει περίπου επτά ώρες αργότερα, στις 16:02 GMT, δηλαδή 18:02 ώρα Ελλάδος.

Άλλα διαστημικά σκάφη έχουν κάνει επαφές με κομήτες πριν, αλλά μόνο ως συγκρούσεις, ουσιαστικά προσγειώσεις πρόσκρουσης όπως το Deep Impact που συγκρούστηκε σε ένα κομήτη το 2005. Αυτή θα είναι η πρώτη φορά που μια αποστολή προσπαθεί με μαλακό τρόπο να προσεδαφιστεί σε ένα κομήτη, επιτρέποντας του να λειτουργήσει ευαίσθητα επιστημονικά όργανα και θα αποτελέσει μόνο το όγδοο σώμα στο ηλιακό σύστημα που πρόκειται να προσγειωθεί.

Το διαστημικό σκάφος έχει περάσει τους τελευταίους μήνες ψάχνοντας ένα κατάλληλο χώρο προσεδάφισης, καθώς δημιούργησε ένα εκπληκτικό πορτρέτο του 2,5 μιλίων σε εύρος (4 χιλιομέτρων) παγωμένου επισκέπτη στο εσωτερικό ηλιακό σύστημα. Φωτογραφίες του κομήτη από την Rosetta έχουν αποκαλύψει εντυπωσιακά απόκρημνα φαράγγια, πανύψηλους βράχους και ακανόνιστες πέτρες όλων των μεγεθών σκορπισμένα σε όλη την άγονη επιφάνεια του.

Μετά από εβδομάδες μελετώντας προσεκτικά πιθανές περιοχές προσεδάφισης, οι επιστήμονες της αποστολής επέλεξαν μία λιγότερο επικίνδυνου εδάφους και μεγαλύτερου επιστημονικού δυναμικού.

Γνωστή ως Agilkia, η περιοχή προσεδάφισης πήρε το όνομά της από ένα νησί στον ποταμό Νείλο στη νότια Αίγυπτο, και βρίσκεται στο «κεφάλι» του - σε σχήματος πάπιας - κομήτη.

Οι αστρονόμοι είναι ενθουσιασμένοι που ο Philae θα φθάσει στην επιφάνεια και θα τρυπήσει τον κομήτη, που απέχει 311.000.000 μίλια (500 εκατομμύρια χιλιόμετρα) από τη Γη και θεωρείται ότι περιέχει υλικό που έχει απομείνει από την προέλευση του ηλιακού συστήματος, περίπου 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια πριν.

Οι ειδικοί της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος (ESA) έχουν περιγράψει την κάθοδο και την προσεδάφιση του Philae ως τις "επτά ώρες τρόμου" τους, μία σαφή αναφορά στα "επικίνδυνα επτά λεπτά τρόμου" της NASA, όταν το Curiosity προσεδαφίστηκε στον Άρη τον Αύγουστο του 2012.

 Δείτε παρακάτω την ζωντανή κάλυψη της προσεδάφισης από την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος (ESA).

Το Philae αποκολλάται από την Rosetta που είναι σε τροχιά περίπου 18,6 μίλια (30 χιλιόμετρα) πάνω από την επιφάνεια του κομήτη. Θα αρχίσει την κάθοδο του την Τετάρτη στις 8:35 GMT, δηλαδή 10:35 ώρα Ελλάδος. Εμείς εδώ στη Γη δεν θα ξέρουμε αν το όχημα προσεδάφισης απελευθερώθηκε με επιτυχία για άλλα 28 λεπτά και 20 δευτερόλεπτα, όταν το σήμα του φτάσει στη Γη.

Περίπου 40 λεπτά μετά την απελευθέρωση του Philae, το μητρικό διαστημόπλοιο Rosetta θα κάψει ωθητικά καύσιμα με εντολή από το κέντρο ελέγχου της αποστολής στο Darmstadt της Γερμανίας, έτσι ώστε να μπορεί να ανέβει σε μια υψηλότερη τροχιά για να παρακολουθήσει την παράσταση, καθώς το Philae κατεβαίνει.

Κατά τη διάρκεια των τελευταίων ωρών της καθόδου, τα όργανα του Philae θα είναι απασχολημένα τραβώντας εικόνες του κομήτη αποκάτω και μετρώντας την δραστηριότητα στην επιφάνεια του κομήτη.

Μέχρι τις 10:53 GMT, δηλαδή 12:53 ώρα Ελλάδος, το Philae θα είναι μεταξύ 17 και 6,2 μίλια (10 χιλιόμετρα περίπου) πάνω από την επιφάνεια του κομήτη, κατεβαίνοντας με ένα χαλαρό ρυθμό 2,2 μίλια ανά ώρα (3,6 χιλιόμετρα ανά ώρα). Θα επιχειρήσει να ανοίξει ραδιοφωνική επαφή με το μητρικό της διαστημόπλοιο, την Rosetta, και να μεταδώσει τα πρώτα του στοιχεία καθώς πλησιάζει, συμπεριλαμβανομένων εικόνων και δεδομένων που περιγράφουν την επιφάνεια του κομήτη.

Η Επαφή Με Την Επιφάνεια Του Κομήτη

Το Philae θα διαχωριστεί από το διαστημικό σκάφος Rosetta και θα "πατήσει" στην επιφάνεια του κομήτη.
Photo Credit: ESA/ATG MEDIALAB

Οι τελικοί ελιγμοί θα φέρουν το όχημα προσεδάφισης στην επιφάνεια, στην στοχευμένη τοποθεσία, την περιοχή Agilkia. Το μεγάλο άγνωστο: Μπορεί να υπάρξουν μικρές πέτρες που θα μπορούσαν να ανατρέψουν και να αναποδογυρίσουν το Philae καθώς προσγειώνεται; Επίσης, αν η βαρύτητα είναι πολύ χαμηλής ισχύος (λόγω του περίεργου σχήματος του κομήτη), το όχημα προσεδάφισης μπορεί να έχει δύσκολο έργο για την εξασφάλιση του ίδιου στο έδαφος με τις άγκυρες και τα καμάκια του.

Εμείς εδώ στη Γη θα μπορούμε να ξέρουμε αν το Philae προσεδαφίστηκε με ασφάλεια από τις 16:02 GMΤ, δηλαδή 18:02 ώρα Ελλάδος.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Ειρήνη Μαντζουράνη

Τρίτη 11 Νοεμβρίου 2014

Βολίδα Στον Ουρανό Του Τέξας (Video)



Οι άνθρωποι που ζουν στο Τέξας είδαν ένα αρκετά καλό θέαμα το περασμένο Σαββατοκύριακο, (8 Νοεμβρίου), καθώς πολλοί ανέφεραν ότι είδαν μια ροή από μετέωρα στον νυχτερινό ουρανό. Ο ειδικός από το Γραφείου Περιβάλλοντος Μετεωροειδών της NASA, Δρ Bill Cooke, δήλωσε στους δημοσιογράφους την Κυριακή ότι το αντικείμενο πάνω από το Τέξας ήταν, στην πραγματικότητα, μια πραγματική βολίδα.

"Ήταν σίγουρα βολίδα, η οποία εξ ορισμού είναι ένα μετέωρο πιο φωτεινή από τον πλανήτη Αφροδίτη. Ήταν τόσο έντονο που εντοπίστηκε σε μια φωτογραφική μηχανή μετεώρων της NASA στα βουνά του Νέου Μεξικού πάνω από 500 μίλια μακριά, γεγονός που το καθιστά εξαιρετικά ασυνήθιστο", είπε ο Cooke.

Αυτό το κοσμολογικό σόου φαίνεται να έχει τελειώσει. Μέχρι στιγμής, δεν υπάρχουν περαιτέρω αναφορές γεγονότων. Ο Cooke συνέχισε επισημαίνοντας ότι, με βάση την κάμερα της NASA, το αντικείμενο μετράται τουλάχιστον τέσσερα μέτρα πλάτος και υπολογίζεται ότι ζύγιζε περίπου 1.800 κιλά. Επίσης φώτιζε πέντε φορές πιο φωτεινά από ότι μία πανσέληνος.

Ο Cooke λέει ότι η NASA πιστεύει ότι η βολίδα προήλθε από μία από τις δύο πιθανές πηγές. Η πρώτη υπόθεση είναι ότι προήλθε από την πρόσφατη βροχή μετεώρων της οικογένειας των Ταυρίδων. Η δεύτερη πιθανή πηγή της φωτεινής βολίδας είναι ότι ήταν ένα κομμάτι βράχου που περιπλανιόταν από την κύρια ζώνη αστεροειδών που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Άρη και τον Δία.

Δείτε την φωτεινή βολίδα στο παρακάτω video:



ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Ειρήνη Μαντζουράνη

Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2014

Δείτε Τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό Στον Ουρανό

Photo Credit & Copyright: Brian Hargadon

Δείτε τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) την Δευτέρα, 10 Νοεμβρίου, και ώρα 5.31 π.μ. στον ουρανό. Θα είναι ορατός για 4 λεπτά, με μέγιστο ύψος τις 40 μοίρες. Θα εμφανιστεί από τα Νότια-Νοτιοδυτικά με κατεύθυνση προς τα Ανατολικά.

Photo Credit: Konstantinos Basilakakos Photography


Σάββατο 8 Νοεμβρίου 2014

Δείτε Τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό Στον Ουρανό

Photo Credit: Brett Maune‎

Δείτε τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) την Κυριακή, 9 Νοεμβρίου, στις 6.19 π.μ. στον ουρανό. Θα είναι ορατός για 6 λεπτά με μέγιστο ύψος τις 81 μοίρες. Θα εμφανιστεί από τα Νοτιοδυτικά με κατεύθυνση προς τα Βορειοανατολικά. 

Photo Credit: Konstantinos Basilakakos Photography


Η Διαφορά Ανάμεσα Σε Βροχές Μετεώρων, Διάττοντες Αστέρες, Κομήτες και Αστεροειδείς

Δύο μετέωρα της οικογένειας των Περσείδων στα Μετέωρα, Καλαμπάκα
Photo Credit & Copyright: Babak Tafreshi (TWAN)

Ακούμε συχνά λέξεις όπως "κομήτης" και "μετεωρίτης", ωστόσο, λίγοι αφιερώνουν χρόνο για να εξηγήσουν τι ακριβώς σημαίνουν αυτοί οι όροι. Ας αφιερώσουμε λίγο χρόνο στο να καταλάβουμε τους διάφορους όρους που κατατάσσονται τα διαστημικά συντρίμμια...

Ο αστεροειδής 4 Εστία.
Photo Credit: NASA/JPL-Caltech/UCLA/MPS/DLR/IDA

Εκεί έξω, πλέοντας στο ηλιακό σύστημα, υπάρχουν δισεκατομμύρια δισεκατομμυρίων αστεροειδείς. Στη ζώνη των αστεροειδών, υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες, οι υπόλοιποι αστεροειδείς είναι "απατεώνες" που περιφέρονται γύρω από το ηλιακό μας σύστημα, ενώ το υποθετικό Νέφος του Oort πιστεύεται ότι περιέχει πολλούς περισσότερους. Υπάρχουν σε όλα τα διαφορετικά σχήματα και μεγέθη. Μερικοί αστεροειδείς είναι πάρα πολύ μικροί για να τους ανιχνεύσουμε, ενώ άλλοι είναι κάπως δύσκολο να μην τους δούμε, όπως η Δήμητρα, η οποία είναι περίπου 1.000 χιλιόμετρα (620 μίλια) σε εύρος. Οι αστεροειδείς είναι αρκετά μικροί ώστε να μην είναι σε θέση να διατηρήσουν μια ατμόσφαιρα. Είναι βραχώδη σώματα χωρίς αέρα που περιστρέφονται γύρω από τον Ήλιο. Είναι πολύ μικροί για να θεωρηθούν πλανήτες, αν και συχνά αναφέρονται ως πλανητοειδείς ή μικρότατοι πλανήτες. Η Δήμητρα είναι ο μικρότερος νάνος πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος και ο μόνος που βρίσκεται μέσα στην Κύρια Ζώνη Αστεροειδών και ανακαλύψαμε πρόσφατα ότι αυτός ο βραχώδης κόσμος φιλοξενεί υδρατμούς!

Ο νάνος πλανήτης Δήμητρα όπως φαίνεται από το Διαστημικό τηλεσκόπιο Χαμπλ.
Photo Credit: NASA, ESA, J. Parker (Southwest Research Institute), P. Thomas (Cornell University),
και L. McFadden (University of Maryland, College Park)

Οι κομήτες είναι, λίγο πολύ, απλά αστεροειδείς που έχουν ουρές. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι κομήτες αποτελούνται από πάγο και όταν πλησιάζουν κοντά στον Ήλιο, ο πάγος θερμαίνεται και αφήνει πίσω του ίχνη. Καθώς είναι σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο, οι κομήτες αφήνουν ένα ίχνος σκόνης και αερίου που είναι εκατομμύρια χιλιόμετρα/μίλια μακρύ. Είναι λίγο μικρότεροι από ότι οι αστεροειδείς, γενικά, είναι στο μέγεθος μιας μέσης πόλης, αν και το λαμπερό κεφάλι ενός κομήτη (η κόμη του) μπορεί να είναι μεγαλύτερο από ένα πλανήτη. Μετά από πολλά, πολλά κοντινά περάσματα στον Ήλιο, ένας κομήτης αρχίζει να φαίνεται λιγότερο σαν κομήτης και περισσότερο σαν αστεροειδής (καθώς ο πάγος του φθείρεται και η εκπομπή αερίων του αρχίζει να σταματάει).


Ο πολυσυζητημένος Κομήτης ISON στις 16 Νοεμβρίου 2013 λίγες μέρες
πριν το μοιραίο περιήλιο του (28 Νοεμβρίου 2013).
Είναι κομήτης του οποίου το περιήλιο βρισκόταν σε απόσταση
περίπου ενός εκατομμυρίου χιλιομέτρων από τον ήλιο.
Έχει χαρακτηριστεί ως ο "Κομήτης του Αιώνα" καθώς υπολογιζόταν να είναι πολύ φωτεινός
κατά την προσέγγιση του στον ήλιο και αρκετό καιρό μετά από αυτή.
Η μοίρα όμως είχε άλλα σχέδια γι'αυτόν, αφού σε μεγάλο βαθμό αποσυντέθηκε καθώς πλησίαζε στο περιήλιο,
αφήνοντας πίσω μόνο ένα νέφος σκόνης και αερίων το οποίο εξαφανίστηκε πολύ γρήγορα.
Photo Credit: Waldemar Scorupa

Μετεωροειδή είναι κομμάτια από τα συντρίμμια που έχουν αποκολληθεί από κομήτες ή αστεροειδείς, αλλά δεν έχουν έρθει σε επαφή με την ατμόσφαιρα μας. Η κατηγορία αυτή καλύπτει τα πάντα, από τους μικροσκοπικούς, μικρούς κόκκους σκόνης μέχρι βράχους σε μέγεθος αυτοκινήτου (ή μεγαλύτεροι).

Μετέωρο είναι κάθε φωτεινό φαινόμενο που εμφανίζεται μέσα στην ατμόσφαιρα της Γης, ως αποτέλεσμα της εισόδου σε αυτή κάποιου μετεωροειδούς, που μπορεί να έχει μέγεθος από λίγα χιλιοστά έως λίγα μέτρα. Η κίνηση του μετεωροειδούς με μεγάλη ταχύτητα και η τριβή της επιφάνειας του με τα μόρια της ατμόσφαιρας έχει ως αποτέλεσμα τον έντονο ιονισμό των μορίων του αέρα και την συνεπακόλουθη εκπομπή φωτεινής ακτινοβολίας.


Τα μετέωρα διακρίνονται σε:

ΔΙΑΤΤΟΝΤΕΣ: Ο διάττον αστέρας, όταν τον παρατηρούμε, είναι ένα φωτεινό σημείο σαν αστέρας που εμφανίζεται ξαφνικά στον νυχτερινό ουρανό, κινείται με ταχύτητα ανιχνεύσιμη με γυμνό μάτι επί λίγα δευτερόλεπτα και μετά εξαφανίζεται. Οι διάττοντες αστέρες είναι τα γνωστά σε όλους «πεφταστέρια».

Διάττοντες αστέρες της οικογένειας των Περσείδων.
Photo Credit: Chris Williams


Δεν έχουν καμία συγγένεια με τους μόνιμους αστέρες του νυχτερινού ουρανού. Οι πραγματικοί αστέρες είναι συνήθως πολύ μεγαλύτεροι από την Γη, ενώ οι διάττοντες είναι μικροί μετεωροειδείς, μικροί ή μεγαλύτεροι κόκκοι διαστημικής σκόνης, που προέρχονται συνήθως από κομήτες.

ΒΟΛΙΔΕΣ: 
Οι βολίδες δημιουργούνται από μεγαλύτερους μετεωροειδείς και έτσι μπορούν να εκραγούν από ανομοιογενή θέρμανση (και άρα έντονα διαφορική διαστολή) και να παράγουν ήχο ικανό να ακουστεί μέχρι το έδαφος, ενώ μπορεί τμήματα τους να φτάσουν μέχρι το έδαφος (μετεωρίτες).


Φωτεινή Βολίδα στην πόλη Οκλαχόμα
Photo Credit: Howard Edin 



Αντίθετα οι απλοί διάττοντες είναι αθόρυβοι και ποτέ δεν φτάνουν μέχρι την επιφάνεια του πλανήτη μας. Γενικά οι διάττοντες αστέρες με φαινόμενο μέγεθος φωτεινότερο του -4 ταξινομούνται ως βολίδες.

Όταν το μετεωροειδές δεν εξαερωθεί πλήρως στην ατμόσφαιρα ή δεν εκραγεί, φτάνει στο έδαφος και αν είναι αρκετά μεγάλο σε μέγεθος δημιουργεί κρατήρα. Το τμήμα του μετεωροειδούς που καταλήγει στο έδαφος ονομάζεται μετεωρίτης.

Όταν οι μετεωρίτες εισέρχονται στην γήινη ατμόσφαιρα, οι ταχύτητες τους κυμαίνονται από 36.000 έως 250.000km/h. Στην συνέχεια επιβραδύνονται και η ταχύτητά τους μειώνεται σε μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα την ώρα, για να καταλήξουν στο έδαφος της Γης με ένα σάλπισμα. Τα πολύ μεγάλα κομμάτια επιβραδύνονται ελάχιστα και γι’ αυτό δημιουργούν κρατήρες.

Από αρχαιοτάτων χρόνων, η ανθρωπότητα έχει παρατηρήσει αναταραχές μετεώρων που φαίνεται να προέρχονται από σημεία στον ουρανό σε συγκεκριμένες περιόδους του έτους. Αυτές οι αναταραχές, που σήμερα ονομάζονται βροχές μετεώρων ή ορθότερα βροχές διαττόντων αστέρων, παράγονται από μικρά κομμάτια κοσμικών συντριμμιών που εισέρχονται στην ατμόσφαιρα της γης με εξαιρετικά υψηλή ταχύτητα. 


Διάττοντες αστέρες της οικογένειας των Λεοντίδων
Photo Credit: Tony Hallas

Κάθε φορά που ένας κομήτης περνάει από τον ήλιο, παράγει μεγάλες ποσότητες από μικρά σωματίδια τα οποία τελικά θα απλωθούν κατά μήκος ολόκληρης της τροχιάς του κομήτη για να σχηματίσουν ένα ρεύμα μετεωροειδών. Αν η τροχιά της Γης και η τροχιά του κομήτη τέμνονται σε κάποιο σημείο, τότε η Γη θα περάσει μέσα από αυτό το ρεύμα για λίγες ημέρες, περίπου την ίδια χρονική περίοδο κάθε χρόνο, παράγοντας μια βροχή μετεώρων. 

Ορισμένες φορές οι «βροχές διαττόντων» μπορεί να μετατραπούν σε «καταιγίδες». Στη διάρκεια μιας τέτοιας καταιγίδας, μέχρι και 700.000 περίπου μετέωρα εμφανίζονται κάθε ώρα, όπως συνέβη άλλωστε και το 1966 όταν επί 20 συνεχή λεπτά καταμετρήθηκαν 200 διάττοντες το δευτερόλεπτο που εμφανίστηκαν σαν μια πραγματική φιέστα κοσμικών πυροτεχνημάτων. Η συμπεριφορά, όμως, των σωματιδίων αυτών είναι ιδιαίτερα απρόβλεπτη λόγω των διαταραχών που υφίστανται από τις βαρυτικές δυνάμεις των πλανητών.

Ξυλογραφία, του Adolf Vollmy, που απεικονίζει την «Καταιγίδα των Λεοντιδών» του 1833.

Η μεγαλύτερη «Καταιγίδα Διαττόντων» που παρατηρήθηκε ποτέ ήταν η «Καταιγίδα των Λεοντιδών» στις 12 προς 13 Νοεμβρίου του 1833 όταν τα μετέωρα έμοιαζαν με πυροτεχνήματα από μια ροή δεκάδων μετεώρων κάθε δευτερόλεπτο που διήρκεσε επί ώρες.

Δείτε μερικούς από τους πιο διάσημους Κομήτες εδώ:
http://nightskygreece.blogspot.gr/p/blog-page_10.html

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Ειρήνη Μαντζουράνη

Facebook Page: https://www.facebook.com/nightskygreece